|
 |
 |
 |
 |
|
Türkiye'nin şikayetini bitirmek için yola çıktık
Beş yıl önce Semaver Kumpanya'yı kuran Işıl Kasapoğlu, "Bizim amacımız tiyatrocu gençlerin hem çalışabilecekleri hem de doyabilecekleri bir yer yaratmaktı. Para kazanmıyoruz ama hâlâ böyle bir amacımız var" diyor.
Galatasaray Lisesi'nden sonra Sorbone'da tiyatro eğitimi alan Işıl Kasapoğlu kendini 'tiyatronun delisi' olarak tanımlıyor. Aslında bu konuda pek de haksız sayılmaz. 30 yıldır neredeyse çalışmadığı tiyatro kalmayan Kasapoğlu, deneyimini ve maddi birikimini yatırarak 5 yıl önce genç tiyatrocuların salonsuzluk şikayetini gidermek için Semaver Kumpanya'yı kurdu. Kocamustafapaşa'daki Çevre Tiyatrosu'nu bütün parasını yatırarak yeniledi. Her şey rayına oturunca, şimdi de tiyatroyu gençlere devredip, yeni delilikler hayal ediyor. Hedefi tiyatro kütüphanesi oluşturmak... Çevre Tiyatrosu öyle bir tiyatro ki, 60'ı aşan genç tiyatrocu neredeyse orada yaşıyor. Dizilerde oynayarak para kazananlar tiyatrodan para istemiyor. Işıl Kasapoğlu zaten her gün dolu salona oynansa da, tiyatrodan yeterli para kazanılamayacağını ifade ediyor. Tiyatrocuların sürekli şikayet etmesinin halkı sıktığını da söyleyen Kasapoğlu, "Meslektaşlarını kızdırmayı da göze alarak isterlerse tiyatro yapacak çok yer var, bizim burası gece gündüz açık, gelsinler burada yapsınlar" demekten de geri kalmıyor.
BURASI DİNAMİK BİR ÜLKE
* Semaver Kumpanya'nın tiyatro dünyasında kendini kabul ettirmesi nasıl oldu?
5 yıl önce kurulurken yola çıkış nedenimiz sürekli salon yok, ışık yok, teknik yok diye insanların sızlanmasıydı. Ben inanıyordum ki, Türkiye'de biraz çalışınca karşılığı alınabilirdi. Çünkü burası müthiş dinamik bir ülke. 30 yıldır Anadolu'da tiyatro sahnelemediğim bölge kalmadı. Ülkemi iyi tanıdım.
* Tiyatrocuların sızlanmasını boşa mı çıkarttınız?
Yani sızlanmanın faydası yok. Biz yeteri kadar vermiyoruz ve bol bol karşılık bekliyoruz. Ben inanıyorum ki, İstanbul'da birçok atıl durumda salon var. Ben 5 yıl önce neredeyse 30 yıldır kullanılmayan Çevre Tiyatrosu'nu baştan başa değiştirdim. Burası gerçek bir tiyatroya dönüştü.
* Peki amacınız neydi?
Birincisi istenildiğinde yapılabileceğini göstermekti. İkincisi 'iş yok' diyen gençlerin isterlerse, çalışabilecekleri bir alan yaratmaktı. Kuruluş amacında üniversitelerin tiyatro bölümünü bitirmiş gençlerin hem çalışabilecekleri hem de doyabilecekleri bir yerdi. Hâlâ da öyle... Biz burada Türk ve dünya klasiklerini sahneledik. Yeni yazarlar yetiştirdik. Bizim tiyatromuz kısa sürede en çok tiyatro oynayan kumpanya haline geldi. Yurtdışında ve yurtiçinde turneler veriyoruz.
* Şimdi devletin ödenekleri durdu ama daha önce siz hakkınızı alabilmiş miydiniz?
Bizim bu kadar oyun sahnelediğimizi isteyen gördü, istemeyen görmedi. 25 oyun da, 500 oyun da oynasanız aynı şey haline geldi. Aslında biz tiyatroda şikayeti bitirmek için vardık. Gençlere çağrıda bulunduk. Bu tiyatro 80-85 kişiyle kuruldu. Şimdi ise 60 kişi var. Arkadaşlarım kendini yetiştirdi, ben danışmanları gibi oldum. Para kazandığımız yok ama halimizden memnunuz.
* Tamam insanlar tiyatro hevesini gideriyorlar ama ne yiyip ne içiyorlar?
Burada yetişip, televizyonlarda oynayan birçok arkadaşımız var. İşin ilginç yanı bu arkadaşlarımızın kazandıklarını tekrar döndürdükleri yer tekrar tiyatro oluyor. Çünkü biz tiyatroda 5 yıldır 365 gün her öğlen yemek çıkartıyoruz. Bunun başka bir örneği de yok.
DENEYİMLİLER GELMEDİ
* Oyuncular para kazanamadan sadece karın tokluğuna mı tiyatro yapıyor?
Para alıyorlar ama ne kazanırlarsa. Turnede ne kazanılırsa onu bölüşüyorlar. Çok küçük paralar bunlar ama orada her gün iki tencere yemek oluyor.
* Problem genç tiyatrocuların karnını doyuramamaktı o zaman...
Problem insanların bir araya gelememeleriydi. Dışardan iş beklerken oturup, çene çalarak vakit geçirmemesiydi. Yemek konusu da tabii önemliydi. Burası herkese açık bir sanat kapısı ve yaşayan, canlı bir yer olmalıydı.
* Sizin dışınızda deneyimli tiyatrocu pek yok kadroda neden?
Biz özellikle almadık değil. Gelmediler. Ben "isteyen gelsin" dedim. Hâlâ açık kapımız. Gelsinler oynayıp oynayamayacaklarına kendileri karar versinler. Salonumuzu çok kiraya verdik ve para almadık çoğundan.
* Hem para kazanamıyoruz hem derdimiz yok diyorsunuz... Parasızlık bir dert değil mi?
Bize illa para verin demiyoruz, devlete ya da kimseye... Bizim 'suyumuzu elektriğimizi ödeyin yeter' diyoruz. Yerel yönetimlerin bu anlamda katkısı olabilir. 1500 YTL su, 2000 YTL elektrik faturası ödüyoruz. Benim amacım burasını kurduğumuzda bir paket sigara fiyatına bilet satmaktı.
BÜLENT İPEK MAGAZİN
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
