  |
|
Biz aşkımızı cepten yaşıyoruz
 Cep telefonları bağımlılık yapıyormuş. Yapıyor tabii. Hem de ne bağımlılık. Bunu anlamanın birkaç yolu var.
1-Telefon evde kalınca paniğe kapılıyor musunuz?
2-Ne kadar kalabalıkta olursanız olun, kendi telefonunuzun çaldığını anlıyor musunuz?
3-Lokantada sevgilinizle karşı karşıya oturup, ikiniz de başkalarıyla cep telefonuyla konuşuyor musunuz?
4-El yazısından çok daha hızlı bir şekilde mesaj yazabiliyor musunuz?
Hepsi "Evet" ise cepkoliksiniz demektir. Mesaj demişken, lise ve üniversite gençliğinin aralarında mesajlaşmalarına hayranım yani.
-N'aber?
-İyi (Gülen bir suratla birlikte)
Burada bitti zannediyorsanız, yanılıyorsunuz. O mesajlarda neler neler yaşanıyor. Kavga ediyor, barışıyor, büyük problemleri uzun uzun tartışarak çözüyorlar. Nasıl yetişiyor, nasıl yazıyorlar o kadar kelimeyi inanılmaz. Ben olsam dayanamaz karşımdakine, sevgilime, arkadaşıma telefon ederim "Bana baksana sen," diye Bunlar yeni bir tür. Ceple aşk yaşıyor, ceple ilişkilerini kuruyor ceple ayrılıyorlar. Karşı karşıya gelince konuşacak konu bulamıyorlar. Varsa yoksa mesaj. Zaten bir araya geldiklerinde işin büyüsü gidiyordur. Sanal âlemde sanal aşklar yaşayan bir gençlik... Muhallebici mi? O da nedir?
|
