SABAH - 'Sevdiğimiz şarkıları söylüyoruz'

Şu an 25 Aralık 2005 - Pazar tarihli sabah.com.tr'yi okumaktasınız.
Bugüne ait sabah.com.tr içeriği için tıklayın »

	Son Dakika

	Yazarlar

	Günün İçinden

	Ekonomi

	Gündem

	Siyaset

	Dünya

	Spor

	Hava Durumu

	Sarı Sayfalar

	Ana Sayfa

	Dosyalar

	Teknoloji

	Emlak

	Otomobil

	Detaylı Arama

	Arşiv

	Etkinlikler

	Günaydın

	Televizyon

	Astroloji

	Magazin

	Sağlık

	Cuma

	Cumartesi

	Pazar Sabah

	İşte İnsan

	Sinema

	20. YILA ÖZEL

	Turizm Rehberi

	Çizerler

Google Arama

	'Sevdiğimiz şarkıları söylüyoruz'
	Beyoğlu'nda bir fenomen
	'Smells Like Teen Spirit'i bir de ondan dinleyin

'Sevdiğimiz şarkıları söylüyoruz'

Benim için her zaman farklı bir yeri olan Starsailor üçüncü albümünü de çıkarttı içinde bulunduğumuz ayda. İlk çıktıklarında çok fazla ilgimi çekmeyen bu grup internetten bir arkadaşımın Alcoholic'i göndermesiyler beraber en önemli grubum olmuştu. Ben bunları nasıl fark etmem diye üzülürken onlar 'Fever'a bir klip çektiler ve işte o zaman Starsailor fitili ateşlendi! İkinci albümlerinde de yüzümü kara çıkartmayan grup çok fazla ara vermeden üçüncü albümlerini çıkarttı bile. Geçen sene Rockistanbul'da ağırladığımız Starsailor albüm çıkana kadar olan süreyi turne yaparak geçirmiş ve albümdeki tüm şarkılar farklı ülkelerdeki otel odalarında çıkmış neredeyse. İlk dinlediğiniz anda diğer albümlere göre daha sert bir albümle karşı karşıya olduğunuz gerçeği yüzünüze çarpıyor. Hem de sadece ilk çıkış şarkıları 'In The Crossfire'da değil, tüm şarkılarda. Bu sertliğin daha önce Beck, The Vines, Elliott Smith gibi isimlerle çalışan yeni prodüktörleri Rob Schnapf'tan da kaynaklanıyor olması muhtemel. Önceki albümde çalıştıkları ve bence de en doğru işi yaptıkları Beatles'ın efsanevi prodüktörü Phil Spector'la yolları ayırmışlar yani. Spector'ın onlara vadettiği 'efsane olabilme imkanı'nı zaten piyasada onlarca olan İngiliz rock gruplarından biri olmak uğruna elleriyle itişleri de garipsenecek bir durum. Çünkü bence Starsailor'ı diğerlerinden ayıran en büyük özellik melodik yapıları ve duygu yüklemesi bol sözleri. Bu albümde yine bunlardan var ama sertleşen gitar tınıları arasında biraz seçmeniz zorlaşıyor. Yine de James Walsh'ın kadife sesinin basit gitar melodileriyle birleşip rock'a dokunduğu şarkılar sizi kendinizden geçirmeye aday. 'Jeremiah', 'This Time' gibi şarkılar tekrar tekrar dinlenecek cinsten. Albümlerini tanıtmak için Londra'da verdikleri konserlerinden sonra konuşma imkanı bulduğum James Walsh'a o gün gazetelerde çıkan 'Starsailor Franz Ferdinand'ın yolunda mı?' başlıklı haberi sorduğumda, bana sadece gülümsemeyle cevap vermesinden bu durumun ona da komik geldiğini anladım. Tarz olarak biraz daha sertleştiklerini kabul eden Walsh, sözlerine "16 yaşında stüdyoya girip isteyerek yazdığım şarkılarımı kaydetmeye başladım. Şimdi 23 yaşındayım ve hala sevdiğim şarkıları kaydediyorum, hiçbir şey değişmedi" diye beni yanıtladı. Açıkçası konser alanını dolduran on binlerce kişinin de benim gibi kötü eleştirileri umursamadığı bir gerçekti. Zaten Jeff Buckley'nin mirasını üstlenmesi gereken bu adamın yaptığı müziğe kim hayır diyebilir ki?

Oben Budak