|
 |
 |
 |
 |
|
İtalyan Komünizmi nereye gidiyor Serçeler ve Şahinler
Demokratik Komünistler Partisi lideri Armando Cossutta'nın "parti bayrağındaki orak çekiç yerine gökkuşağı sembolünü önermesi, "Komunizme elveda" tartışmaları yarattı. Cossutta'nın sözleri yeni ama tartışma eskiye dayanıyor.
İtalyan yönetmen Pier Paolo Passolini'nin Serçeler ve Şahinler filminden bir sahne: Bir baba ve oğlu konuşarak yürümektedirler. Yollarını bir karga keser. Karga, İtalya Komünist Partisi'nin Genel Sekreteri Palmiro Togliatti'nin ölümünden sonraki İtalyan solcularını temsil etmektedir. Görüntüye bir yazı eşlik eder: "Yol başladığında yolculuk çoktan bitmiştir". Daha sonra karga, babayla oğluna oturduğu adresi verir: Gelecek kenti. Karl Marx Sokağı 70 kere 7. Bunun üzerine baba da kargaya kendi adresini verir: Çöplük Caddesi 23. Çok aç Sokağı. Passolini'nin  filmi kendisinin de üyesi olduğu İtalya Komünist Partisi'nin tarihine ilişkin bir filmdir aslında. Karga'nın anlattığı keşiş hikayesi, Parti'nin dinle, Uşağın Köpeği bölümü de burjuva partileriyle uzlaşmaya göndermedir.
ORAK ÇEKİÇ DEĞİL
Passolini'nin filmi çok eskilerde kaldı ama İtalya Komünist Partisi tartışmalarıyla gündemde kalmaya devam ediyor. Parti içerisinde, "sosyal demokrat" olarak nitelendirilen Armando Cossutta, "Parti bayrağındaki, orak çekiç yerine gökkuşağı sembolünü önermiş" ve partililerin tepkisini çekmişti. Aslında Cossutta, Yeşillerle ittifak yaparak Komünist Parti'yi iktidara taşımayı planlıyordu ama 1921'de  kurulan ve Nazi işgaline karşı mücadeleyi örgütleyen bir partinin en önemli sembolününü de tartışmalı hale getiriliyordu.
"AŞIRI"YDI ILIMLI OLDU
Kimine göre, "Komunizmin çöküşü" olarak tanımlanan süreç, parti içerisinde yıllardır süren tartışmaları öne çıkarması açısından önemliydi. 1921'de Sosyalist Parti'den ayrılanların kurduğu Komünist Parti, ilk genel sekreteri Antonio Gramsci'yle birlikte anti-faşist mücadelenin en önemli gücü olmuş, halkın Arditi del Popolo (halkın cesurları) dediği grup Komintern tarafından "aşırı" olmakla eleştirilmişti. Bu "aşırı" parti 1940'larda Palmiro Togliatti'nin "İtalyaya özgü  sosyalizm" anlayışıyla kilise ile uzlaşma yollarını aramıştı. Togliatti'nin uzlaşma çağrıları 1973'de Hristiyan Demokrat Parti'yle yapılan uzlaşma girişimlerinin de işareti olmuştu. Komünist Parti'nin bu eğilimi bir bakıma "Sınıf savaşımı reddeden, sosyalizmi demokrasinin ileri aşaması sayan" Euro-komünizm hareketinin de temellerini oluş- turdu. Enrico Berlinguer'in teorisini yaptığı Euro- Komunizm, bütün komünist partileri etkilemiş ve "sınıf savaşına elveda" diyen yeni kuşak partilerin doğmasına neden olmuştu. 1976'da Komünist partilerin Berlin toplantısında teyid edilen Euro- Komünizm teorisinin tartışılmasından sonra 1978'de Başbakan  Aldo Moro'nun Kızıltugaylar tarafından kaçırılması da uzlaşma siyaseti yapan parti içerisindeki ortodoks marksistlerin tasfiyesini beraberinde getirmişti. 1991'de genel başkan seçilen Achille Occhetto, partide sembollerin terkedilmesi gerektiğini söyleyen ilk kişiydi. 1992'de Cossutta'nın merkeziyetçi politikaları ve ona tepki duyanların kurduğu Komünist Yeniden Kuruluş (Partito della Rifondazione Comunista.) parti içindeki parçalanmayı günyüzüne çıkarıyordu. Parti içindeki bu parçalanma da Cossutta'yı ittifak için semboller aramaya iterken Il Manifesto'yu (Rifondizione'nin yayın organı) abone bulamadığı için kapanma aşamasına getiriyordu.
Nuh KÖKLÜ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
