|
 |
 |
 |
 |
|
Okur Mektubu
Selam Rahşan Hanım,
Ben de genç kızlığımdan beri 'large' olan insanlardan biriyim. Şu an yaşım 39 ve giderek XL olmaya başlamıştım. Sizin kadar şanslı olamayıp, önce insan sonra şişman olarak kabul edildiğimi hiç sanmıyorum... Belki herhangi bir mesleğimin olmayışı ve sadece bir ev hanımı oluşumdan da kaynaklanıyordur bu durum. Yüzümün bebek gibi güzel ve özellikle gözlerimin eşi benzeri olmayan bir mavilikte olduğunu duyarak büyüdüm ve yaşlanıyorum... Ama her bu tarz iltifat ve komplimandan sonra "Ahh bir de zayıflasan!" diyorlar. Geçenlerde artık dayanamayıp, "Zayıf olsam beni daha mı çok seveceksiniz?" diye sordum. Cevap olarak; "Biz seni böyle de seviyoruz ama kendini çok daha iyi hissedeceksin" diyorlar. Halbuki ben kendimi böyle de iyi hissedebilirim. "Beni şişman olarak kötü hissettiren sizlersiniz" diyemedim onlara... Herkes ahkâm kesiyor, insanı önce insan olarak gördüklerini söylüyor... Tabii kilolu olanlar dışındakileri... Kilolu olduğum için şu anda eşim tarafından bile dışlanmış durumdayım. Ama bir laf vardır hani; 'Dinime küfreden Müslüman olsa bari'... Her neyse lafı çok uzatmayayım... Yazı dizinizi günü gününe takip ettim. Ben ve benim gibi insanların hem duygularına hem de düşüncelerine tercüman oldunuz. Öncelikle bunun için teşekkür ederim. Özellikle son üç gündür sabahları yazınızı okuyup gaza geldim ve soluğu üyesi olduğum bir spor kulübünde aldım. Sanırım üç güncük bile bende alışkanlık yaratmaya yetti. Saatim gelse de bir an önce gitsem diye sabırsızlanıyorum... Yalnız 'kendim için zayıflıyorum' sözüne pek inanamıyorum. Bence insan kendini her şekilde kabul etmeye ve sevmeye hazırdır, başkalarınca kabul edilme isteği, dürtüsü bence bizi bu rejim işkencesine itiyor. Her şeye rağmen şunu da itiraf ediyorum; zayıfladığımda kendimi çok daha iyi hissedeceğim kesin. Yazı dizinizin bitmesine de üzüldüğümü belirtmek istiyorum, rejimim boyunca beni motive etmiş yalnız olmadığımı hissettirmiştiniz. Sanki kız kardeşimmişsiniz de, her gün beni arayıp halimi hatırımı sorup bana uzaktan da olsa güç veriyormuşsunuz gibi... Umarım köşenizde yazılarınıza devam edersiniz, eminim benim gibi binlerce sıkı takipçiniz vardır, bizlere destek olursunuz. Haa bu arada gene umarım bu ifadelerim size fazladan sorumluluk yüklememiştir. Çünkü, eğer benim duygularımı biliyor ve tercüman olabiliyorsanız demek ki, siz de ben gibi sıkıntılar, belki zaman zaman utanç duyguları içerisinde kalıyorsunuzdur. Lütfen ben sizi arkamda bir kuvvet gibi hissettiğim gibi, siz de ben ve benim gibi insanları öyle hissedin. Umarım her zaman sağlıklı ve başarılı olursunuz... Hoşçakalın. Gülbin Tecdelioğlu
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
