|
 |
 |
 |
|
| Acılı bir polisin feryadı
|
|
Savaş Ay'a bir mektup yazarak, evine ekmek dahi alamadığını belirten bir emniyet mensubunun çığlığı, polislerin dertlerine adeta tercüman oluyor.
1986 yılında emniyet teşkilatında polis memuru olarak göreve başladım. Mezun olduktan sona İzmir'de çevik kuvvet polisi olarak göreve başladım. 5 yıl İzmir Emniyet Müdürlüğü'nde görev yaptım. 1993 yılında Adıyaman Emniyet Müdürlüğü'ne atandım. 1996 yılında gittiğim Tokat İl Emniyet Müdürlüğü bünyesinde 2002 yılına kadar görevde bulundum. Sonra Bursa iline tayin istedim, kabul edildi. Ancak tasarruf genelgesi ile yol harcırahı alamadım.
HARCIRAH ALAMADIM
Evimi taşıma masrafları, otobüs, ev kirası derken banka kartımdan para çekmek zorunda kaldım. Aylık taksitlerimi ödeyemedim. Banka, 'haciz işlemi yapacağız' demeye başladı. Maaşımın yattığı İş Bankası'ndan almış olduğum kredi kartından para çekerek borcu bir nebze olsun kapattım. Ancak bu borcu da ödeyemediğimden maaşıma el konuldu. Maaşıma icra gelince kiramı, bakkal borcumu ve elektrik su borcumu yatıramadığımdan elektrik ve suyum kesildi.
PAZARA GİDEMİYORUZ
4-5 aydır maaş alamıyorum. Çocuklarım okula başladı, inanın bir defter dahi alamadım. Eve yiyecek içecek bir şey alamıyorum. Yaklaşık 4 ay önce il emniyet müdürümüzün makamına çıkıp konuyu ilettim. Ancak onun da durumu belli. "Evladım sana ancak 200 milyon yardım edebilirim. Bundan gayrı elimden başka bir şey gelmez" diyerek gönderdi beni. Çocuklarımın öğretmenleri okula görüşmeye çağırdı, utancımdan gidemedim. Öğretmenler kendi aralarında yardım ederek gerekeni yaptı. Çocuklarım tekrar okula gitmeye başladı. Evde para olmadığından polis memuru olarak pazara normal şekilde gidemiyoruz. Karım tezgah toplama saatlerinde gidip lahanaların yere atılmış yapraklarını alıyor. Sonra bize yalancı sarma yapıyor onlardan.
BİRİ BİZE YARDIM ETSİN
Çalıştığım karakol bölgesinde Ege Seramik satış yerine giderek konuyu işyeri sahibine anlattım. Sağ olsun deterjan ve gıda yardımı yaparak yardımcı oldular. Allah onlardan razı olsun. İnanın eve gitmeye, çocuklarımın yüzüne bakmaya utanıyorum. Sizden istirhamım ne olur bana ve benim durumumda olanlara yardım eli uzatılsın.
İNTİHARI DÜŞÜNDÜM
Çoğu kez intihar etmeye çalıştım, ailem aklıma gelince vazgeçtim. Bir polis memuru olarak kimseden yardım da talep edemiyorum, utanıyorum. Ama yardım edilecekse gizli yardım yapılsın. Duyarlarsa böyle yardım istediğimi işten atarlar beni. Ne olur bir polisin veya en azından bir babanın feryadını duyun. Polis memuru A.G (Not: Bu kardeşimizin başına bir haller gelmemesi için gerçek adı ve adresini saklı tutuyorum. Yukarıda yazılanlar içinde görev yerleri ve yıllarını özellikle değiştirdim.)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
