İstifa güzellemesi

Bugünlerde epeyce itilip kakılan, adı geçtiğinde etkili ve yetkililerin tepesini attıran "istifa" kurumunun eski ihtişamlı günlerine kavuşmasının vakti gelmedi mi?
"Çekildik izzet ü ikbal ile babı hükümetten" denilen günleri siz de özlemiyor musunuz?
Ya da eski Türk filmlerinin "Amca size baba diyebilir miyim?" kadar yaygın klişelerinden biri olan "Hayır beyefendi, size beni kovma zevkini tattırmayacağım, beni kovamazsınız, çünkü ben istifa ediyorum" cümlesinin o rahatlatıcı ve muzaffer havasını aramıyor musunuz?
Ta Japonya'ya gitmeye, bizim anlam dünyamızın asla kavrayamayacağı "harakiri" örneğini gündeme getirmeye gerek yok.
Çünkü bu topraklar, en küçük bir lekeyle karşılaştığında bile onuru ve erdemi her şeyin üzerinde tuttuğu için istifayı basıp bir kıyı kasabasına yerleşen o kadar çok adam gibi adam gördü ki!
Onlar "makamın şereflendirdiği değil, makamı şereflendiren" adamlar oldukları için istifa gibi en şahane meydan okuma aracını kullanmaktan asla kaçınmadılar.
Kendilerine güvenleri tamdı ve istifa ederek şu mesajı veriyorlardı: İşte elimdeki tüm yetkileri bıraktım, bana isnat edilen suçlar sonuna kadar araştırılsın ki ben de hayattaki en önemli varlığımı, onurumu ve şerefimi kurtarayım!
Bu bir ruh haliydi.
Kendilerine atılan iftiralar ve suçlamalar karşısında "Hem hizmet ediyorum, hem de gördüğüm muameleye bak" diye düşünüyorlardı. Çünkü onlar, bulundukları makamı sadece ve sadece hizmet etmek aracı olarak görüyorlardı.