Özkan ve Yüce Divan

Siyaset kurumu, siyasi sorumluluk ile hukuki sorumluluk arasındaki nüansı iyi kavramalıdır. Bu noktaya dikkat edilmezse, zor durumda kalan sadece dünün siyasetçileri olmaz.

Meclis, eski Başbakan Yardımcısı Hüsamettin Özkan'ı Yüce Divan'a gönderip göndermemeyi oylayacak. Türkiye, hukuki açıdan bu suçlamanın tam içeriğini bilmiyor. Özkan'a yöneltilen suçlama ne peki?
Gerek Meclis Araştırma Komisyonu'nda, gerekse Meclis Soruşturma Komisyonu'nda Özkan'a Halk Bankası vasıtasıyla usulsüz kredi açtırmak, ihaleye fesat karıştırmak, doğrudan ya da dolaylı olarak menfaat sağlamak gibi bir suçlamada bulunulmadı.

Özkan, Devlet Bakanlığı ile "ilgili" banka statüsünde bulunan Halk Bankası Genel Müdürü hakkındaki müfettiş raporlarını zamanında savcılığa iletmediği gerekçesiyle suçlanıyor. Bunun sonucunda zamanın banka genel müdürünün göreve devam etmesinin sağlanmış olması diğer bir suçlama olarak ortaya konuyor.

Bu suçlamaların bir bakanın yasayla kendisine verilmiş takdir hakkını kullanması ile ilgili olduğu açıkça görülüyor.

Bu arada, dün bir gazetede Hazine'den Sorumlu Devlet Bakanı Ali Babacan'ın Başbakanlık Teftiş Kurulu'nun hakkında suçlamada bulunduğu bir banka başmurakıbı hakkında savcılığa suç duyurusunda bulunmadığı haberi vardı.

Yani, Özkan'a yöneltilen suçlamanın bir benzerini Ali Babacan için de yapmak mümkün.

Bize göre, Ali Babacan temsili parlamenter sistemin gereği olan bir yetkiyi kullanmıştır. Takdir hakkını doğru kullanıp kullanmadığı siyasi bir değerlendirme konusudur. Babacan yanlış yapmışsa bunun bedelini mahkemede değil, ilk önce başbakana, sonra da halka hesap vererek öder.

Yani, bu siyasi bir karardır. O koltukta Hüsamettin Özkan veya Ali Babacan'ın oturuyor olması bu gerçeği değiştirmez. Aksi durumda, Başbakan'ın şikâyet ettiği "bürokratik oligarşi", yerini kolaylıkla "bürokratik diktatörlüğe" bırakabilir.

Siyaset kurumu, siyasi sorumluluk ile hukuki sorumluluk arasındaki nüansı iyi kavramalıdır. Bu noktaya dikkat edilmezse, zor durumda kalan sadece dünün siyasetçileri olmaz. Siyaset kurumunun gereksiz yere yıpranmasından uzun vadede bugünün iktidar sahipleri de zarar görür.
Siyasetin bir kurum olarak yıpranması, demokrasinin de altının oyulması anlamına gelir. Bundan en büyük zararı görecek olan da demokrasinin nimetlerinden yararlanan halk olur.

Bu satırların yazarı Hüsamettin Özkan'ı en çok üç kez görmüştür. İktidarda iken etrafında pervane olan gazeteciler arasında hiç olmamıştır. Bu yazı, kişisel sempatiden değil, hukukun herkese gerekli olduğunun bir kez daha altını çizmek için kaleme alınmaktadır.
Yoksa, Türkiye'de bütün kamu bankalarının nasıl bu hale geldiği mutlaka araştırılmalı, başta bu bankaları yönetenler olmak üzere, kasıtlı işlemlerin sorumlularından da hukuk düzeni içinde mutlaka hesap sorulmalıdır.
Türkiye'de hukuk sistemi varsa, iktidar gerçekten yolsuzlukların üstüne gidiyorsa, bu bankaların da üzerine gitmek bir zorunluluktur.

Ancak geçmiş bir dönemin kişisel hesaplarını görmek için Yüce Divan gibi saygın bir kurum alet olarak kullanılmamalıdır. Yüce Divan en saygın yargı kurumlarından biridir. Buraya siyasi değil, hukuki suçlamalarla gitmek hukuk düzenine saygının bir gereğidir.