Bağırıyoruz ama duyulmuyor

Bizim bulunduğumuz tribünde birçok genç kız var. Ama yine de benim gibi en önde durmaya çalışıyorsanız işiniz biraz zor. Sinirler gerildikçe, kimse birbirini görmüyor. Biz de en önde itiş kakış içinde maçı seyretmeye devam ediyoruz. Amigo Sefa ve Yücel, 90 dakika boyunca tribünleri bağırtıyor. Ama Kapalı'da Çarşı ile birlikte maç izlemiş biri olarak, arada fark olduğunu söyleyebilirim. 90 dakika boyunca Çarşı ile maç izlemek yürek ve kulak tıkacı gerektiriyordu. Kimse maçı izlemiyor, sadece tezahürata odaklanıyordu. Fenerbahçeliler stadın akustiğinden yakınıyor, "Biz de bağırıyoruz, ama duyulmuyor," diyorlar. Fenerbahçe stadındaki en başarılı uygulama hiç kuşkusuz foto-film ile taşkınlık yapanları tespit etmek. Tespit edilenlerin de gözünün yaşına bakılmıyor, güvenlik bu kişileri anında stat dışına çıkarıyor. Dakikalar geçtikçe seyircinin ümitleri de yavaş yavaş tükeniyor. Bu noktada tribün liderleri devreye giriyor ve seyirciyi motive etmeye çalışıyor. Soğuk hava, yorgunluk ve 0-0'lık sonuç devam ederken hakem Fırat Aydınus son düdüğü çalıyor ve maç bitiyor. Taraftar şokta. Garanti galibiyet olarak baktıkları maçta gol atamamanın üzüntüsüyle sarsılıyorlar. Yere çöküp kalanlar da var, sinirle bağırıp çağıranlar da. 'Burası Kadıköy, buradan çıkış yok' sloganının nasıl çıktığını maç bittikten sonra daha iyi anlıyorum. Birçok yol araç trafiğine kapatılmış, trafik kilit. Kadıköy'den çıkmak bir saatten fazla zamanımızı alıyor. Trafiğin dinmesini bekleyen birçok kişi karnını doyurmak için kendini çevredeki büfelere atıyor. Burada maçın da son değerlendirmeleri yapılıyor. Öğlen 12.00'de başlayan maç macerası saat 23.00 itibariyle sona eriyor.