DYP'nin en büyük korkusu ne biliyor musunuz?..

Sonbaharda seçime gidilmesi ve seçim tartışmalarının Avrupa Birliği'ne odaklanması..

Yılmaz bunu zorluyor..

AB üzerinden ANAP'a ivme kazandırmaya çalışıyor..

Çiller, bu tehlikeyi geç de olsa fark etti..

Dün ilk kez net biçimde tavrını ortaya koydu..

"AB yolunu açacak dedikleri her şeye şimdiden gözü kapalı 'evet' diyoruz. Bunlar Meclis'e geldiğinde yapıcı katkımızı sürdüreceğiz" dedi..

Niyeti belli..

AB bayrağını ANAP'a kaptırmamak..

Yılmaz'ın planını bozmak..

Peki, DYP seçime hazır mı?..

Çiller, 'ne kadar önce olsa o kadar iyi' diyor ama, durum pek de öyle değil..

DYP'nin büyük kentlerde sıkıntısı var..

Gerçi anketlerde oy oranı yükseliyor ama, iktidar yolunu açmak için sadece kırsal alan yetmiyor..

Büyük kentleri, özellikle İstanbul'u alamayan iktidar koltuğuna oturamıyor..

Peki DYP İstanbul'da neden zayıf?..

Bunun iki temel nedeni var..

Her şeyden önce DYP kentli değil, köylü partisi görünümünde.. Kurulduğu günden beri böyle.. Demirel zamanında da böyleydi..

Bunu üstünden bir türlü atamadı..

1991 seçimlerini hatırlayın.. Demirel, o dönem İstanbul'da Tansu Çiller gibi isimlere ağırlık verdi..

Neden?..

Makyaj tazelemek için.. Kentli görüntüsü yaratmak için..

Çünkü, ANAP 12 Eylül döneminin siyasi boşluğundan yararlanarak büyük kentleri kapmıştı..

Çiller'in genel başkan seçildiği dönemi hatırlayın.. İlk demeçlerinden biri...

"DYP ağzı çorba kokanların partisi olmayacak"..

Bunu anlamı ne?..

İmajını değiştirecek, kentli parti olacak..

Oldu mu?.. Çiller bu büyük değişimi yapabildi mi?..

Hayır..

Bu yüzden hâlâ İstanbul'da sıkıntılı..

Gelelim ikinci nedene..

Çiller'in Erbakan ile kurduğu koalisyon.. Refahyol dönemi.. Büyük kentlerdeki Refah çizgisi karşıtları.. Yani siyasal İslam'ı tehlikeli görenler Çiller'i affetmedi..

Çünkü o dönem en büyük paniği bu kesim yaşadı..

Çiller, şimdi bu kitle ile barışmanın yolunu arıyor ama bir türlü bulamıyor..

Derdini anlatamıyor..

Son argümanı; 'beni zorladılar..'

Dünkü basın toplantısında bunun da altını çizdi..

"Bizim böyle bir tercihimiz yoktu, bugün de yok. Biz o gün bu meseleye demokratik zorlama olarak girmek mecburiyetinde kaldık" dedi..

Yani istemeye istemeye oldu..

Niye böyle konuşuyor..

Durup dururken yıllar öncesini neden gündeme getiriyor?..

İstanbul'u örnek alalım..

Siyasal İslam'ın oy tabanı kaç?..

Yaklaşık yüzde 25..

Karşı olanlar yüzde 75..

Çiller kimden oy alacak?..

Siyasal İslam'ı destekleyenler vermez.. Onların partileri var.. Hem de şimdi iki tane..

Demek ki yüzde 75'lik kesimle barışmak zorunda..

İşte dünkü çıkışının perde arkası bu..

AB silahını ANAP'a kaptırmamak.. Büyük kentlerle barışmanın alt yapısını hazırlamak..

Çünkü artık o da görüyor.. Seçim yaklaşıyor..