Kimi okur kimi yazar.. Kimi kısalır kimi uzar..
Tekel'in uzattığı dostluk eline ne zaman sarılsam bol keseden sallarım.. Hiçbir teklife hayır demem.. Kendime gelip de yeniden araştırmacı-gazeteci hüviyeti kazandığımda pişman olurum ama iş işten geçer..
Krizden beri "boşta gezer" memleketin havası bizi de etkilemiş olmalı ki üzerime çöken atalet tarif edilmekten çıktı.. Yerde para görsem eğilip almaya üşeniyorum..
Herşeyi birgün sonrasına erteliyorum.. Canım hiçbir yere gitmek istemiyor.. Mazallah kısmetim falan çıksa kendi nikahıma gideceğim şüphelidir..
- "Benim için bakkaldan ekmek almak bir maceradır.." diyen serüven adamı Orhan Pamuk'a döndük.. Arada bir gazeteye gitmek de bana macera gibi geliyor..
***
Hani miskinler tekkesinde yaşanan hikayedeki gibi.. Tekkenin iki miskini yıllarca karşı karşıya oturup birbirlerine bakarlarmış.. On yıl böyle geçtikten sonra biri "Yer değiştirelim mi?" diye sormuş.. "Biraz hareket olur.."
Öbürü iki sene sustuktan sonra "Değiştirelim anasını satayım.." demiş.. Üç yıl sonra biri yerinden kalkınca diğeri de kalkmak durumunda kalmış.. Yer değiştirmişler.. Üç beş yıllık suskunluktan sonra miskinlerden biri konuşmuş:
- "Eeee!" demiş.. "İnsanoğlu kuş misali.. Yirmi yıl önce nerdeydik, şimdi nerdeyiz?"
Gezelim eğlenelim..
Benim halim de tekke sakinlerine dönmüştü ki bir gezi fikri ortaya çıktı.. Kadim dostum Ali Kırgız Adana-Antakya gezisini teklif etti..
Daha doğrusu ben durduk yerde "Çok kilo aldın, sana biraz hareket lazım.." diye ona bulaştım.. O da gezi lafını açtı..
Gecenin bir vakti yedikçe yemişim, üstünüze afiyet bir kırba da müskirat içmişim.. O kafayla "Kalk Ay'a gidelim, mehtabın göbeğinde otururuz.." dese itiraz edemem..
Görülecek yerler varmış.. Antakya Mozaik Müzesi bir harikaymış.. Tarihi Ulu Camii, Saint Piyer Kilisesi.. Sayıyor da sayıyor..
Böylece bizim yürüyerek gezme teklifi, Ali Bey sayesinde oturarak gezme eylemine dönüştü.
Benim bir huyum vardır.. Aklım başımdayken kolay kolay söz vermem.. Çünkü tutamayacağımdan korkarım.. O yüzden bir şeye angaje oluyorsam on kere düşünür tartarım..
Tekel'in uzattığı dostluk eline ne zaman sarılsam bol keseden sallarım.. Hiçbir teklife hayır demem.. Kendime gelip de yeniden araştırmacı-gazeteci hüviyeti kazandığımda pişman olurum ama iş işten geçer..
Aynen böyle oldu işte.. Üstelik işi resmiyete bindirmişler.. Ev sahipliğini Viking Turizm yapıyor.. Yardım ve yataklık işi de Adana'da yeni açılan Hilton Oteli'nin üzerinde..
***
Beş altı kişilik bir medya çetesiyiz.. Onlar Cuma'dan gittiler Adana'ya.. Ben halı saha maçını bahane edip kurtulmaya çalıştım, bileti Cumartesi sabahına kesmişler..
Üstelik biletle birlikte gezi programını da eve göndermişler.. Programın altında da "ikili kararname" gibi çift imza:
- Güliz Özbek, Pazarlama Direktörü, Hilton, Türkiye..
- İbrahim Koyunoğlu, Genel Müdür, Viking Turizm..
Cuma geceyarısından sonra hala kaytarma fikrindeydim.. Sabaha karşı 04.30 olmuştu, uçak da yedide.. "Uyanamadım.." der sıyırırım, diyordum.. Aklıma programa bir kez daha bakmak geldi.. Programı dikkatle okudum.. Altındaki çift imzaya baktım.. Elime bir de imza sahiplerinden birinin kartviziti geçti:
"Güliz Özbek"
"Pazarlama Direktörü, Doğu Akdeniz ve Özel Projeler Marketing Director, Eastern Med. (Arada söktüremediğim bir işaret) Special Projects.."
Böyle bir kartviziti nefesini kuvvetli çekmeden bir seferde okuyamazsın.. Altında da tam beş satır tutan adres ve telefon numaraları var.. Belli ki Güliz Hanım'a sorulmadan bölgede iş yapılmıyor.. Kız isteyecek olsan açıp danışacaksın..
Sorun tanıtımda..*
Askeriyenin "Kuzey Deniz Saha Komutanlığı" ünvanı bu kartvizitin yanında hafif kalır.. Belki "Deniz Hidrografi ve Oşinografi Dairesi.." ile birleştirilirse ünvan etkisi bakımından eşitlenirler..
Böyle bir kartı görüp de gitmemek olmaz.. Tırstım tabii.. Ev sahibemin yetkisi bütün Doğu Akdeniz'i kapsıyor, nasıl direneyim.. Gece boyunca düşündüğüm bütün mazeretlerden vazgeçtim, kalkıp hazırlandım..
Havaalanında bizim gruptan Neslihan Hanım'la karşılaştım.. O da Viking Turizm'in "Sales / Marceting Director" ünvanlı paşalarından.. Onun kartviziti ünvan bakımından sade.. Yalnız adres kısmı altı satır tutuyor..
Birlikte indik Adana'ya.. Doğruca Hilton'a gidip gruba katıldık.. Benim gözüm yeni tanıştığım insanların arasında Güliz Hanım'ı arıyor.. Neden derseniz, yüreğime korku girmiş bir kere..
Görüp bileceğim ki kendime mukayyet olayım..
***
Nihayet o görkemli kartvizitin sahibi Güliz Hanım'la tanıştık.. Sevimli, cana yakın bir kızcağız.. Ufak tefek sayılır..
Artık öğrendim, bundan sonra şaşırmam.. Bu okumuş kızlar ne kadar ufak tefek olursa kartvizitleri de o kadar hacimli oluyor.. Erkek milletinin gözünü korkutmaya daha mektepteyken kafaya takıyorlar, okulu bitirip de iş bulur bulmaz bir matbaaya koşup kartvizit bastırıyorlar..
Grupta gerek Hilton'dan gerekse Viking Turizm'den üç dört hanımefendi vardı.. Hepsi de çok iyi eğitim görmüş işlerinin ehli hanımlar.. Lakin gelin görün ki hepsi de bekar..
Kısmetleri bağlı, diyeceğim ama bence değil.. İşin püf noktası o kartvizitlerde.. O kadar ağır kartvizit bastırırsan böyle olur.. Haliyle erkek milleti içinden biri cesaret edip "dest-i izdivaçlarına" talip olmaz.. Bir kere iş kızı isterken bozulur..
- "Kızımız Hilton grubunda çalışıyor.. Pazarlama Direktörü, Doğu Akdeniz ve Özel Projeler Marketing Director, Eastern Med./ Projecti.. Oğlunuz ne iş yapar?"
- "Mühendis.."
- "O kadar mı?"
- "Heee!"
Yukarıdaki gibi bir diyalogtan kısmet de çıkmaz mutlu bir evlilik de..
Gezide gördüklerimi sonra parça parça hikaye ederim.. Köşeyi yiyip bitirdik..
|
