Devlet hiç unutmamalı..

Yine deprem oldu aklınıza geldi demeyin..

Anadolu sarsılsa umrunuzda değil, İstanbul tehlike altında diye ortalığı ayağa kaldırıyorsunuz diye de hiç düşünmeyin..

İstanbul'da olabilecek bir depremi düşünmek bile istemiyorum..

Yıkılan binlerce evi, yaşanacak paniği, binlerce kayıbı telaffuz dahi edemiyorum..

Ama şunu biliyorum..

İstanbul Türkiye'nin kalbi..

Kalp durursa vücut ölür.. Biliyorsunuz ölüm, sadece ama sadece kalp durunca gerçekleşir..

İstanbul bu yüzden çok önemli..

Bir deprem Türkiye'yi 30 yıl geriye götürür..

Psikolojik etkisi tahmin ettiğimizden daha uzun sürer..

Çok hızlı olmalıyız..

Hükümetin birinci önceliği İstanbul olmalı..

Peki ne yapmalı?..

Paniğe kapılmaya gerek yok.. Hemen, İstanbul Bakanlığı kurulmalı.. Bulunabilecek tüm kaynaklar seferber edilmeli.. Projeler hazırlanmalı, kredi yolları sonuna kadar zorlanmalı..

Önce okullar, hastaneler, köprüler, viyadükler.. Sonra, tehlike altındaki binalar..

İstanbul yedi şiddetindeki depreme hazır olmalı..

Üç yıl boşa geçti diyebilirsiniz..

Ama unutmayın Türkiye tarihinin en ağır krizini yaşadı..

Türkiye yeni yeni toparlanıyor..

O zaman bugün tam sırası.. Kolları sıvama zamanı..

Ama bunu sessiz sedasız yapmalıyız..

Her gün depremle yatıp kalkmamalıyız..

Medya depremi unutmalı, devlet unutmamalı..

Medya unutmalı diyorum..

Çünkü, deprem yayınlarının bıraktığı psikolojik hasar en az deprem kadar etkili oluyor..

Afyon depremi hatırlattı..

Bir kez daha gündeme getirdik.. Başka çaremiz yoktu..

Ama yarın da.. O köprü kötü, bu bina tehlikeli diye kentte 'korku ve dehşet' salarsak, deprem olmadan depremi biz yapmış oluruz..

Bırakacağı hasar aynı güçte olur..

Hele çocuklarda..

Bir nesli deprem korkusuyla yetiştiremeyiz..

Ama eğitime ağırlık vererek depreme hazır hale getirebiliriz..