Aç kapıyı bezirgân başı

Emre Kınay boşandığı eşi Emine Ün için 'Emine benim son eşimdir' demiş! Ne büyük lokma! Gün gelir insanın boğazında kalır valla! Kınay genç adam..
Neden bir daha âşık olmasın, neden bir daha nikâh masasına oturacak bir kadınla tanışmasın ki? Ama insan bu hatayı hep yapıyor değil mi? Birine çok âşıksan, ama şartlar öyle gerektirmiş ve anlaşamayıp ayrılmak zorunda kalmışsan, tamam dersin, bir daha asla âşık olamam, çünkü mümkün değil, onun gibisini bulamam.
Evet onun gibisi bulunmaz tabii, sonuçta hepimiz numunelik olarak gönderilmişiz buralara.
Kimsenin bir eşi yok! Ama bir başka 'numune'ye, bir başka şiddette, tatta âşık olamayacağımızı kim söylüyor ki? 'İnsan hayatta bir kez âşık olur,' diyenler, hayatlarında 'büyük şanssızlık sonucu', sadece bir kez âşık olanlar zaten! Yoksa yani Allah ömür versin, biraz da şans yüzünüze gülsün, üç de olur beş de..
Parmak izi gibi, hiçbiri diğerine benzemez, o ayrı..
Ne karakterleri, ne de size yaşattıkları..
Biriyle huzurun pamuktan bulutlarında süzülürsünüz, diğeriyle her dakika öldürücü bir fırtınanın ortasında sağa sola savrulursunuz.
Birinin aklına, bilgisine, karizmasına, vurulursunuz, diğerinin salt tutkusunda kavrulursunuz..
Ama sonuçta ayrı ayrı yaşadıklarınıza bakarsınız ki, adına aşk demekten başka çare yok! Hepsi ayrı ayrı kelebekleri uçuşturmuş karın nahiyenizde..
O veya bu sebeple işte! Bu yüzden Emre Kınay'a ve onun gibi ayrılık acısıyla 'Benden artık bu kadar,' diyenlere tavsiye: O kapı siz isteseniz de tamamen kapanmaz. Bir gün bakarsınız uygun anahtar bir başkasının cebinde, dikilmiş gönül bahçenizin kapısının önüne..
Muhabbetle buyur edin gelsin..
İnsan dediğin aşksız çok bedbin!


Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Turkuvaz Medya Grubuna aittir. Kaynak gösterilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz.
Ancak alıntılanan köşe yazısı/haberin bir bölümü, alıntılanan habere aktif link verilerek kullanılabilir.

Ayrıntılar için lütfen tıklayın