| 5 Nisan 2009, Pazar |
Oğlumu kendime rol model olarak aldım
07.03.2009
- Artık özel hayatınızla ilgili neden daha ketumsunuz?
- Cahil cuhelayla bir daha yüz göz olmak istemiyorum. Her erkek gibi benim de hayatta bir takım hatalarım oldu, ben bunların bedellerini ödedim, yaralarımı sardım, özeleştirimi de yaptım ve hayat devam ediyor şu anda. İnsanlar beni daha çok sevsinler diye roman yazmıyorum. Ben hayatta başka bir işe yaramadığım için roman yazıyorum.
- Eskiden büyük sevgi cümleleri kurardınız ve biz de bu cümlelerin sonucunda masalsı aşklar yaşadığınızı sanırdık ama birkaç ay sonra öyle olmadığını anlardık... O neydi öyle?
- Gençlik salaklığıydı. Edebiyatla uğraşan biriyseniz böyle şeyler yapmamanız lazım, sonuçta insanlar sizi kitaplarınızla tanımalı. Kitaplarınıza daha organize bir şekilde duygularınızı yansıtabilmeniz lazım. Kaldı ki gazetelere çıkınca kitaplar daha çok satmıyor, ticari bir geri dönüşü de yok. Sözün değeri azaldığı için insanların kitabımla ilişki kurması zorlaşıyor.
- Kendi oğlunuzla ilişkiniz nasıl?
- İlk defa hayatımda rol model alacağım bir akrabam oldu, o da oğlum. Çünkü duygusu neyse onu o anda yaşayıp tüketiyor ve tepkisini gösteriyor, bir daha içinde taşımadan yola devam ediyor. İki günde bir görüşüyoruz. Yasemin gündüzleri çalıştığı için ajansta ben daha özgürüm. Bu nedenle beni uzun zaman işsiz güçsüz bir adam zannetti. Annesinin iş yerini görüyor ama beni böyle devamlı ortada gördüğü için, işsiz sanıyordu. Geçen ay yayınevine götürdüm, saygı duydu bana. Çocuk sahibi olmak zor bir şey, pes etme hakkınız yok. Oğlum beni yeniden sağlıklı bir insan haline getirdi.
- Cahil cuhelayla bir daha yüz göz olmak istemiyorum. Her erkek gibi benim de hayatta bir takım hatalarım oldu, ben bunların bedellerini ödedim, yaralarımı sardım, özeleştirimi de yaptım ve hayat devam ediyor şu anda. İnsanlar beni daha çok sevsinler diye roman yazmıyorum. Ben hayatta başka bir işe yaramadığım için roman yazıyorum.
- Eskiden büyük sevgi cümleleri kurardınız ve biz de bu cümlelerin sonucunda masalsı aşklar yaşadığınızı sanırdık ama birkaç ay sonra öyle olmadığını anlardık... O neydi öyle?
- Gençlik salaklığıydı. Edebiyatla uğraşan biriyseniz böyle şeyler yapmamanız lazım, sonuçta insanlar sizi kitaplarınızla tanımalı. Kitaplarınıza daha organize bir şekilde duygularınızı yansıtabilmeniz lazım. Kaldı ki gazetelere çıkınca kitaplar daha çok satmıyor, ticari bir geri dönüşü de yok. Sözün değeri azaldığı için insanların kitabımla ilişki kurması zorlaşıyor.
- Kendi oğlunuzla ilişkiniz nasıl?
- İlk defa hayatımda rol model alacağım bir akrabam oldu, o da oğlum. Çünkü duygusu neyse onu o anda yaşayıp tüketiyor ve tepkisini gösteriyor, bir daha içinde taşımadan yola devam ediyor. İki günde bir görüşüyoruz. Yasemin gündüzleri çalıştığı için ajansta ben daha özgürüm. Bu nedenle beni uzun zaman işsiz güçsüz bir adam zannetti. Annesinin iş yerini görüyor ama beni böyle devamlı ortada gördüğü için, işsiz sanıyordu. Geçen ay yayınevine götürdüm, saygı duydu bana. Çocuk sahibi olmak zor bir şey, pes etme hakkınız yok. Oğlum beni yeniden sağlıklı bir insan haline getirdi.
Yayın tarihi: 5 Nisan 2009, Pazar
Web adresi: https://www.sabah.com.tr/2009/04/05/pz/haber,FF2E8A83D0234D60B1912F9833239356.html
Tüm hakları saklıdır.
Röportaj Haberleri
Son Dakika | Ana Sayfa | Yazarlar | Çizerler | Günün İçinden | Ekonomi | Gündem | Siyaset | Dünya | Spor | Hava Durumu | Sarı Sayfalar | Dosyalar | Günaydın | Televizyon | Astroloji | Sağlık | Magazin | Teknoloji | Otomobil | Turizm Rehberi | Emlak | İşte İnsan | Sabah Çocuk | Mobil Eğlence | Detaylı Arama | Cuma | Cumartesi | Pazar | Kültür-Sanat | EGazete | Gazete Reklam | Internet Reklam | Gizlilik Bildirimi | Künye / İletişim | Bize Ulaşın
 |
Copyright © -2009 Tüm hakları saklıdır. TURKUVAZ GAZETE DERGİ BASIM A.Ş. | 
|