* H.T.: Doğuma girdim. Baştan sona eşimin yanımdaydım. New York'tan eve gelirken inanılmaz heyecanlıydım. Bu heyecanım hastaneye giderken daha da arttı. Ne yalan söyleyeyim, eşimi sakinleştirmeye çalışıyordum ama dizlerim titriyordu. Bebeğimizi görünce her şeyi unuttum, sadece Ela'ya odaklandım, Allah'a binlerce kere şükrettim.
* B.T: Allah'a bize bu duyguyu tattırdığı için çok şükrettim ve kızıma doya doya baktım.
* B.T.: Kızımla ilk karşılaşmam daha dikişlerim bile bitmemişken ameliyathanede oldu. Hislerimi kelimelere dökmek gerçekten çok zor ama tarifsiz bir mutluluk ve huzur diyebilirim.
* B.T.: İki doktorum da hazırlıklarını tamamladığında doğum başladı. Sadece baskı hissediyordum, çok kısa zaman sonra kızımın sesini duydum. Onu ilk gören babası oldu. İlk sorduğum soru, sağlığının nasıl olduğuydu. Her şeyin iyi olduğunu söylediklerinde çok rahatladım. Kızımızı hemen kucağıma verdiler. Kızımı ilk defa kollarımın arasında tutmakgerçekten inanılmaz, tarifsiz bir mutluluktu.
Yayın tarihi: 25 Mart 2009, Çarşamba Web adresi: https://www.sabah.com.tr/2009/03/25/gny/haber,62B2754BA53A47A69D14A2F688DC6CEB.html Tüm hakları saklıdır.