... Ve Fikret Hakan!

Filmlerde özel oyunculara ayrıcalık payesi vermek ve onların ustalığının altını çizmek için jenerikte isimlerinin önüne "Ve" konulur... "Umut" filminin jeneriğinin en sonunda da "Ve Fikret Hakan" yazıyordu. Usta yine öyle etkileyici bir oyun ortaya koymuştu ki bu "Ve" ayrıcalığını sonuna dek hak ediyordu... Filmin konusuyla ilgili fazla detay yazacak değilim. Çünkü en küçük bir ipucu bile görmeyenlerin keyfini, iştahını kaçırabilir. Ama şu kadarını söylemeliyim ki, insan filmden kafasında soru işaretleri ile çıkıyor. Bunlar içinde en önemlisi ise "Evladımdan, evladım için vazgeçebilir miyim?" sorusu... Bir yerde Sophie'nin Seçimi'nin "baba" versiyonu gibi... İşte bu bağlamda Selim Erdoğan ile birlikte filmin ikinci "baba"sını oynayan Fikret Hakan öyle bir performans ortaya koymuş ki, şapka çıkartmıyorsunuz. Şapkanız zaten kendiliğinden uçuyor... Ufak tefek devamlılık hatalarını, tıp bilimine aykırı fantezileri, teknik sorunları ve "basit anlatım" ile "kuru anlatım" arasında gidip gelen ve bazen kekemeliğe düşen sinema dilini bir kenara koyarsak, Umut, "izlenebilir" bir film olmuş. Küçük oyuncu Bertan Ceylan'dan hafta boyunca çok söz edilecek. İlk sinema deneyiminde ortalamayı tutturmayı başaran Seda Bakan'dan da öyle... Ben en çok Asu Maralman'a dikkat kesildim. Zira gerçek hayatında, perdedekinden çok daha derin bir dramın içinde bulmuştu kendisini. O görmüş geçirmiş, derin hüzün barındıran bakışlarının rol mü, gerçek mi olduğunu hiç kestiremedim o yüzden...


Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Turkuvaz Medya Grubuna aittir. Kaynak gösterilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz.
Ancak alıntılanan köşe yazısı/haberin bir bölümü, alıntılanan habere aktif link verilerek kullanılabilir.

Ayrıntılar için lütfen tıklayın