Yargının başı olur mu!

Öyle ya da böyle...
Bir dava varken, "Devlet sofrası" kurulmaz.
Orada masaya o dava yayılmaz.
Çatal, kaşık ve bıçakla bir davaya dalınmaz.
Üstüne bardak bardak su içilmez.
Oraya, devletin başı, yürütmenin başı, hükümetin başı, yasamanın başı, meclisin başı bir arada oturtulup yanlarına bir de "Yargının başı" diye, yüksek yargı başkanları oturtulmaz.
Çünkü, bu yargının başı olmaz.
Yargı, kendi içinde hiyerarşiye, emir komutaya, talimat silsilesine, ast üst ilişkisine, amir memur konumuna sokulmaz.
Hele hele, "Devlet zirvesi ve sofrası"nın gölgesine, midesine asla alınmaz.
Ama "askeri hiyerarşi içindeki rütbeleri"yle "Askeri yargının başları" da oradaysa, zaten böyle iki başlı bir yargı sisteminin kendisinin de bizatihi "bir nevi askeriye gibi" olduğu anlaşılır!

Bu işte elbet iyi niyet, elbet gerilim azaltma arzusu filan vardır.
Ama böyle cumhuriyet, demokrasi ve hukuk devleti olmaz.
Kuvvetler ayrılığı filan bir yana, yargı bağımsızlığı oluşmaz.
Bu "Sofra" iyi niyetli bir karikatürdür.
Sıkıntılı bir ülkenin gazını almak üzere iyi niyetle verilmiş bir fotoğraf, ama kurumların yerini abartmış, milletin ve yargının üstüne abanmış bir devlet gölgesidir.
Bir tören dışında, o gölgenin içine giren yüksek yargı mensubu "hayatının hatalarından biri"ni yapmıştır.
Şu 12 Eylül Anayasası dahi, "Yargı"yı böyle bir devlet kademelenmesi içine koyamaz.
Kendine özel koruyucu, ömür uzatıcı, hukuk öldürücü organik anayasa maddesi üretmiş 93'ündeki darbeci bile, en azından kâğıt üstünde, bunu yazmadı.
Bir demokrasi, demokratikleşme yolunda iken bir yandan, bir gösteriyle bunun da arkasına düşer mi hiç!
Bir yanda, yargı üstünde tüm başlarıyla kocaman bir devlet, hükümet, ordu ve yüksek yargı gölgesi...
Bir yanda, yargı bağımsızlığı isterken, her seferinde buna tüküren bir anamuhalefet partisi.
Bir yandan yargı rütbeleri...
Bir yandan rütbeli yargı!