Naime Ünlü, Gönül Özleyen, Mukadder Tortumlu ve Melek Yüksel (soldan sağa) hastaya ilk müdahaleyi yapan ambulans görevlilerinden.
Anneme ambulans şoförü olduğumu söylemeyin, o beni hemşire sanıyor
Çoğu hemşire olmak için yola çıkıp ambulansta çalışan birer sağlık görevlisi, yani paramedik olmuşlar. Nöbetleri boyunca belki de hiç bilmedikleri adreslere gidip, hayat kurtarmak için mücadele veriyorlar. Aralarında İstanbul trafiğinde ambulans kullananlar bile var..
İLİŞKİLİ HABERLER
Anneme ambulans şoförü olduğumu söylemeyin, o beni hemşire sanıyor
Merkezde otururken gece yarısı bir telefon geliyor. O anda nöbette olan üç sağlık görevlisi, yine bir bilinmeyene doğru koşuşturmaya başlıyorlar. Anında giyinip, siren sesleri eşliğinde hayatlarından daha önce hiç gitmedikleri bir adrese, üstelik yarım yamalak alınmış bir adrese doğru yola koyuluyorlar. Çoğu zaman neyle karşılaşacaklarından habersiz, son sürat yol alırken, kafalarından neler geçiyor kim bilir... Kimi zaman hastayı hayata döndürmek için ellerinden hiçbir şey gelmiyor, kimi zamansa hayat kurtarıyorlar.
Onlar paramedikler; yani uzman ambulans görevlileri. Hastayı bulunduğu yerden ambulansa kadar onlar taşıyor, ilk müdahaleyi onlar yapıyor. Hatta gerektiğinde ambulans direksiyonunun başına oturanlar da yine onlar...
PARAMEDİKLERİN ÇOĞU KADIN
112 İstanbul İl Ambulans Servisi'nde 110 kişi paramedik olarak çalışıyor. Üstelik şaşırtıcı bir şekilde bu paramediklerin çoğu kadın. Biz de onların arasında nöbette olup, görevde olmayanlarla görüştük. Samsun 19 Mayıs Üniversitesi Ambulans ve Acil Bakım Teknikerliği bülümü mezunu Melek Yüksel (23), paramediklik görevinin Türkiye'de 10 yıldır yapıldığını anlatıyor: "İlkyardım ve acil bakım konusunda iki yıl eğitim aldık.
Her türlü kazada, yaralanmalarda, hastalık durumunda ilk müdahaleyi biz yapıyoruz.
Hastayı en güvenli şekilde hastaneye naklediyoruz. Yaklaşık 10 üniversitede bu eğitim veriliyor. Her yıl yaklaşık 20 kişi mezun oluyor. Yani daha yeni oturmaya başlayan bir uzmanlık dalı." İstanbul İl Ambulans Servisi Başhekim Yardımcısı Dr. Mahmut Coşkun araya giriyor ve paramediklerin, acil müdahalede doktorlardan daha iyi olduğunu söylüyor ve devam ediyor: "Çünkü doktorların böyle bir eğitimi yok. Paramedikler sırf bu iş için eğitilmişler. Biz de bu işi paramediklerden öğrendik." Paramedikler 24 saat nöbet tutup, üç gün boş oluyorlar. Ve bir çalışma günlerinin nasıl geçeceği hiç belli olmuyor. "Bir gün bu işi yapsam depresyona girerim," diyebilirsiniz. Her şeye rağmen yaptıkları işin heyecanını şöyle anlatıyorlar: "Bu işin tabii ki zorlukları var ama alışıyorsunuz.
Ayrıca insanlara yardımcı olmanın, onların hayatını kurtarmanın ayrı bir hazzı var." Peki bilinçli olarak mı bu mesleği seçmişlerdi? İşin ilginç tarafı, kadın paramediklerin hemen hepsi sağlık meslek lisesi mezunu. Yani aileleri onları çoğunlukla hemşire olmaları için bu okullara göndermiş. Sonra onlar ambulansta çalışmanın heyecanını görüp hemşirelikten vazgeçmişler. Ama hayatları boyunca bu işi yapmaları çok zor. "10 yıl sonra aynı hevesle yapabilirim ama fiziksel olarak zorlanabilirim," diyor Melek Yüksel. Çünkü bazen asansörü olmayan bir binada yedinci kattan aşağı hasta indirmek zorunda kalabiliyorlar. Kimi zaman da güvenlikleri tehlikede olabiliyor. Mukadder Tortumlu (27), en kötü anılarını şöyle anlatıyor: "Gidip mahsur kaldığımız, hasta yakınları tarafından şiddete maruz kaldığımız zamanlar oldu. Bazı vakalar vardır elinizden geleni yaparsınız ama dönmez; dönmesi mümkün değildir. O durumda bizi suçlayanlar oluyor."
İLİŞKİLİ HABERLER
Anneme ambulans şoförü olduğumu söylemeyin, o beni hemşire sanıyor
Yayın tarihi: 9 Kasım 2008, Pazar
Web adresi: https://www.sabah.com.tr/2008/11/09/pz/haber,2AB7A88397914D1EB74211DE58598CA6.html
Tüm hakları saklıdır.