Rahat uyu Kazım Abi!

Bir zamanlar 10-11 yaşlarında bir çocuk vardı; Spor Yazarları Derneği'nin beton sahasında parçalanmış topu ile bazen yaşıtlarıyla bazen ise tek başına futbol oynayan. Büyükler maça hazırlanıyordu, adam eksikti. "Aslan gibi çocuk, neden oynayamasın?" cümlelerini duyarken bir anda onların içinde buldu kendini; babası yaşında adamların arasında... Yeri geldi o hastalandı, sakatlandı; yürüyemedi aylarca, yeri geldi sıkıntılar yaşadı; ufak yaşta babasından ayrıldı; çok sevdiği dedesini kaybetti... Her zaman iç içe büyüdüğü insanların desteğini aldı.
Kendisini küçük yaşta insan içine sokan, acı çektiğinde kendi kulübünün kapılarını açtırarak tedavi bile ettiren bir insan vardı hayatında, zor anlarında; Kazım Kanat'tı o büyük insanın ismi... Neredeyse kucağında büyüttüğü o çocuktan hiçbir zaman nasihatlerini eksik etmedi. Gün gelip aynı gazetede çalıştığı zamanlarda, yazılarını redakte ederken eksik etmediği fikirleri gibi...
Mesut ile birlikte top oynadığımız, bizi izleyip alkış tuttuğunuz günlere geri dönüyorum. Gözlerim doluyor şimdi; sessizliğini koruyan, fotoğraflarınla dolu odanın önünden her geçişimde... Baktığımda, seslenişini ve o mutluluk veren cümlelerini duyuyorum. "İftihar ediyorum oğlum, iftihar" dediğin gece daha dün gibi... Niceleriyle düşüyorlar ve düşecekler aklıma, tek tek. Şimdi koşmak, sarılmak vardı; içten, yürekten! Tıpkı yıllar önce hastaneden çıkıp derneğe geldiğin o gün gibi! Bir insan, öz babası dışında kaç kişiye baba demek ister samimi olarak?

SEVGİN HEP YÜREĞİMİZDE...
Evet büyük usta, bize sen öğrettin hayatı, insanlığı, ağabeyliği, babalığı ve hepsinden önce cesur olmayı! Her Pazartesi geceleri 'Santra' dan önce gelen Kazım Kanat yok artık! Sayfalarına bakamasa da o çocuk hep burada olacak ve onur duyacak Kazım Kanat ile geçirdiği zamanlardan; yolunda gidecek daima...
Geçmişte olduğu gibi yine kalplerimiz bir olacak; sonsuza dek! Bizi yetiştirdiğin fikirlerin hep hafızalarımızda, sevgin içimizde yaşayacak; bir parçası kopmuş olsa da yüreğimizin, ağlasa da içten içe!
Güle güle Kazım Abi! Rahat uyu!