Bir daha 'beach'e gitmek mi? Allah korusun...

Geçen hafta Kilyos taraflarında denize girmeye gittiğimiz plajdaki adam böyle söyledi. Saat 13.00'ü gösteriyor. Bir grup önceki geceden kalma insan olarak erken sayılabilecek bir saatte kalkıp denize girip, gazete kitap okuyup, sohbet etmeye, bir şeyler yiyip sakin bir gün geçirmeye çalışıyoruz. Ama ne mümkün. 'Über' bir desibel düzeyinde Türkçe pop çalıyor. Tarzın önemi yok, sonuçta ne çalarsa çalsın yüksek yani. Ses kayalarda yankılanıyor ve sahile düşüyor. Sahilin gerisinde ahşap veranda altında tam dört kişi (sayıyla 4) dans ediyor. Sahilde ise en az 150 kişi var kendi halinde. Garsona "Bu müzik hep devam edecek mi?" diye sordum. Yemin ederim yan yana yatan iki kişi birbirini duymuyor. Garson "Beach partimiz başladı efendim," dedi. "Beach parti bu mu?" dedim. Ahşap verandada dans eden dört kişiyi gösterdim. Ve kaba görünebileceğimi düşünerek kendimden nefret bile ettim o anda... "Daha yeni başladı," dedi. Konuyu yetkili kurallarımızda görüştük ve toplanıp çıktık. Buranın adını vermeyeyim, hepsi aşağı yukarı aynı. İstanbul yakınlarında denize girme umudunu hâlâ kaybetmeyen biri olarak pazar pazar soruyorum: İnsanın kafasını dinleyip denize girebileceği, en azından saat 13.00'te (yazıyla bir, gündüz bir, öğlen...) bir sahil kalmadı mı İstanbul'da? Bu kadar insan, Kilyos'un zavallı kayaları kadar çaresiz ve sessiz mi? Bu gürültüye seslerini çıkarmadan neden ve nasıl oturabiliyorlar? İşletmeciler bu yüzden bir sürü müşterinin mekânlarından kaçtığını, pek çoğunun ise hiç gelmediğini görmüyorlar mı, anlamıyorlar mı? "Kilyos'ta Miami olmaz arkadaşım," diyecek bir arkadaşları, akıl verenleri, bir sevenleri yok mudur bu adamların? Peki toplanıp nereye mi gittik? Denize değil. Huzuru 'kendin pişir kendin ye'de bulduk. Sıcak yüzünden herkes sahile üşüşmüş, kene korkusuyla kimse gelmez olmuş. Ulu ağaçların gölgesindeki hamak püfür püfür. Koca arazi bizim. Bir daha beach'e gitmek mi? Allah korusun.