Piyasa bizi değil, biz piyasayı degiştirdik

-Gogol Bordello 1999 yılında kuruldu, demek ki neredeyse 10 yıldır bu işin içindesiniz. Kutlama yapmayı düşünüyor musunuz?
-Doğrusu ben oturup kariyerim hakkında, şu kadar senede şunları yaptım falan diye düşünecek bir adam değilim. İçimden hiç böyle şeyler gelmez. Yaptığımız müzik bizi mutlu etti, albümlerimizden ve konserlerimizden gurur duyuyoruz, bunu söyleyebilirim. Ayrıca doğru, 10 yıldır süren bir dayanıklılık, tutku ve hayatta kalma mücadelesi bizimki. Yaptığımız tür müzik asla radyolarda, televizyonlarda çalınmazdı biz yola çıktığımızda. Bir kural gibiydi bu, 'Bu tür müzikleri çalmayın,' demişti sanki biri yukarıdan. 10 yıl önce ana akım müzik piyasası bizim yaptığımız tür müziklerden kaçıyordu. Bizi üne kavuşturan da onlar olmadı zaten. Underground müzik piyasasıyla tanındık. Zaman içinde piyasanın bizi değil, ama bizim piyasayı değiştirdiğimizi söyleyebilirim.

-'Küreselleşme, sömürgeciliğin farklı bir biçimidir,' diyorsunuz. Müzik piyasasında bu nasıl işliyor?
-Evet ben böyle düşünüyorum, özellikle de 'world music' dedikleri şeye bakınca bunu herkes görebilir. Ne yapılıyor? Gidiliyor bir fakir Afrika ülkesine, orada bir müzisyen bulunuyor. İyi bir müzisyen oluyor bu. Sonra 90 tane Amerikalı hemen o Afrika ülkesine üşüşüyor. Adamın çevresinde bir halka oluşturup her şeyi bu Amerikalılar halletmeye koyuluyor. Bizim zavallı Afrikalı dostumuz enstrümanını çalarken Amerikalılar zaten her şeye biçimini vermiş, adını koymuş oluyor. Hepsinin başında da Amerikalı bir prodüktör ipleri elinde tutuyor. Dünya müziği mi? Kimi kandırıyorlar, 'world music' dedikleri esaslı bir palavradan ibaret!

-Albüm yapmayı seviyor musunuz?
-Albüm yapmaya bayılıyorum. Bakın, konser vermekle albüm yapmak çok farklı şeyler. Nasıl insanın patladığı ve daha sakin olduğu anlar farklıdır, burada da durum aynı. Benim sahnedeki halimi görüp 'bu herif sürekli olarak oradan oraya vahşi bir adam gibi koşuyor herhalde' diye düşünenlere bunu hatırlatmak isterim.