Bir kadın uğruna girişilen düello

Yeniden çevrim furyasına, bu ünlü Anthony Shaffer oyunu da katılıyor. 1972 yılında büyük Amerikan ustası Joseph L. Mankiewicz'in çektiği hikâye, bu kez yine usta bir yazarın, Harold Pinter'in katkısıyla yeniden sinemalaşmış. Mankiewicz'in filmi tam bir başyapıt, sinematiyatro ilişkilerinde bir zirveydi. Bu yeni çevrim ise aynı yüksekliklere erişmese de, yine ilgiyle izlenebiliyor. İki erkek arasındaki kıyasıya bir çatışmanın öyküsü bu... Boş zamanlarında tiyatroyu deneyen İtalyan kökenli kuaför Milo Tindle, kendisini evine davet eden ünlü polisiye yazarı Andrew Wyke'ı ziyarete gelir. Ve iki erkek, tek ortak noktaları olan Wyke'ın karısı Maggie'yi tartışmaya başlarlar. Çünkü Maggie kocasını terk etmiştir ve yeni sevgilisi olan Milo'yla birlikte yaşamaktadır. Tipik İngiliz centilmenliğinin ardında, bir kadın çevresinde ölümcül bir düello başlar. Ve iki adam, bu çatışmada tüm kozlarını kullanırlar. Bu kapalı mekan gerilimi, Kenneth Branagh tarafından hayli kısaltılarak (ilk filmin 135 dakikalık uzunluğu 85 dakikaya indirilmiş), modern ve stilize bir yaklaşımla ele alınmış. Evin alabildiğine modern ve minimalist dekorasyonundan konuşmalardaki çağdaş argoya, görüntülerden müziğe her şey postmodern duruyor. Asıl filmdeki traji-komik atmosfer biraz hafiflemiş. Buna karşılık, özellikle finale doğru, oyunda belli belirsiz varolup ilk filmde bastırılan bir öge meydana çıkıyor: İki erkeğin arasındaki eşcinsel çekicilik. Bu da farklı ve cesur bir yeni öge olarak gelip filme katılıyor. İlk filmdeki Laurence Olivier- Michael Caine ikilisi yenilenirken, Caine bu kez yaşlı yazar rolüne terfi ediyor. Genç adamı ise Jude Law ustalıkla canlandırıyor. Ve iki oyuncu da ilk filmi aratmayan bir oyunculuk gösterisi sergiliyorlar.

ÖLÜMCÜL OYUN * * *
(Sleuth)/ Yönetmen: Kenneth Branagh, Senaryo: Harold Pinter, Görüntü: Haros Zambarloukos, Müzik: Patrick Doyle, Oyuncular: Michael Caine, Jude Law/ Castle Rock yapımı.