Yemeğe yetişmeyene ceza!

Bu toplantının benim açımdan en iyi tarafı Terim'i tanımaktı. Nedense hep çekinirdim ondan. Adamın beni dövecek hali yok ama egosu şişkin, ayıptır söylemesi 'ukala' olduğunu düşünürdüm. İmaj işte; seni böyle tanıtıyor bazen. Gayet cana yakın, komik, hoşsohbet, neşeli bir adam buldum karşımda. Ağzımda bakla ıslanmaz benim, hemen söyledim bunu da ona. "İşim ya da prensiplerim söz konusu olduğunda sert olurum ama genellikle yanılıyorlar" dedi. Yıllar önce yurtdışındaki bir kampa futbolcuların eşlerini de çağırdığını, verdiği yemek saatinde hiçbirinin gelmediğini, bir saat sonra alışveriş torbalarıyla nefes nefese davete yetiştiklerinde yaptıklarını anlattı sonra: "Ben de hepsine ceza verdim, yemek yiyemediler! Ondan sonra adım despot hocaya çıktı." Tabii dediğim dedik, o ayrı! Hakan Şükür'ün sözlerini soruyorum, "Röportaj yapmıyoruz, sohbet ediyoruz" diye lafımı ağzıma tıkıyor. "Bundan güzel sohbet konusu mu olur Hocam?" desem de yemiyor! Anılarından bahsediyor bol bol... O stand-up'çıların diline düşen mimiklerini kullanıp, yıllar önce Milli Takım'ı çalıştıran Piontek'in maceralarını anlatıyor, taklidini yapıyor. Müthiş yetenekli bence... "Hocam herkes sizi taklit ediyor ama siz de hiç fena sayılmazsınız" diyorum; "Bundan ancak memnun olurum" diyor.