Alâeddin Yavaşça'nın 82'nci doğum günü...

Geçen hafta Prof. Dr. Alâeddin Yavaşça'nın 82'nci doğum günüydü.
Bu günün kutlanmasına katılamadım. Tabii ki üzgünüm.
Çünkü bundan önceki yüzyıllarda Dede Efendi'nin, Tabi Mustafa'nın, Hacı Arif Bey'in doğum günlerine davetli olsaydım ve katılamasaydım, kültürümüzü oluşturan bu isimlerin böyle bir günlerinde yanlarında bulunamadığım için de üzülürdüm.
Aramızda yaşadığı, tanıdığımız, konuştuğumuz için Yavaşça çapındaki kişilerin önemini pek fark etmeyiz. Oysa onlar besteleri ve yorumlarıyla, kuşaktan kuşağa yaşarlar ve Türk kültürünün temel öğesi olan müziğimizi yaşatırlar.
Bilelim ki bundan 100 yıl sonra da Alâeddin Yavaşça konuşulacak, dinlenecek.
O güne katılanlardan Prof. Dr. Ahmet Rasim Küçükusta'nın Haberx.com.'daki yazısından bir alıntı yaparak, Yavaşça'nın o gece söylediği şarkılarından birinin öyküsünü hatırlatayım:
- Sene 1962. Faruk Nafiz Çamlıbel, bir gün Alâeddin Yavaşça'yı arar. Eşinin göğsünde bir şişlik olduğunu ve onu o zamanın ünlü cerrahı Hazım Bumin Hoca'nın muayene etmesini arzu ettiğini söyler. Alâeddin Yavaşça da Hazım Bey'i arar, durumu anlatır. Tabii, "Hemen gelsinler" der Bumin Hoca.
Ancak, ne var ki Çamlıbel'in eşini muayene eden Hazım Hoca'nın sözleri umut kırıcıdır. Memedeki tümör göğüs duvarına ve koltuk altına iyice yayılmıştır, cerrahi olarak yapacak bir şey kalmamıştır. O zaman için kemoterapi ve radyoterapi gibi tedavi imkânları da çok etkili değildir. Ünlü şairimizin eşi kısa bir süre sonra hastalığa yenik düşer.
Aradan kısa bir süre geçer ve bir gün Alâeddin Yavaşça'ya bir zarf içinde iki güfte gelir. Bunlardan biri işte bu dinlediğimiz muhteşem şarkının sözleridir:
"Artık bu solan bahçede bülbüllere yer yok
Bir yer ki sevenler sevilenlerden eser yok
Bezminde kadeh kırdığımız sevgililer yok
Bir yer ki sevenler sevilenlerden eser yok"