Adnan Çoker-Haluk Özden tartışmasında son durum

Sevgili Hıncal Uluç, beni gazetecilik mesleğinin kötü kullanımına örnek olarak göstermiş. Yazımı tamamen yanlış anlayarak yorumlamış... "Bizim Adalet de yargıç ya... Önce hükmü veriyor, kendince... Sonra dava haberini veriyor... Pes..." demiş. Sonra, Adnan Çoker'in kendi resimlerini taklit etmekle itham ettiği Haluk Özden'i, 'çok genç' bir sanatçı olarak nitelendirerek onun için "Kısa zamanda bu ülkenin en aranan sanatçıları arasına girmeyi başardı," demiş... 1983 doğumlu güncel sanatçıların birbiri ardına iyi sergilerde yer aldığı günümüzde, yüksek lisansını 1983 yılında tamamlamış Özden nasıl çok genç oluyor Uluç'a sormak isterim... Sanat uzmanı olmadığını belirten Uluç, Özden'i, ülkenin en aranan sanatçıları arasına sokarken hangi uzmanlık alanından yararlanıyor, doğrusu onu da çok merak ettim. Onu da sormak isterim. Uluç'a göre Haluk Özden, "Resimleri, en hızlı satılan ressamlardan biri", "belki de birincisi"ymiş... "Sergisinin açılış gününe yetişmezseniz köşesinde kırmızı nokta olmayan tablosunu bulamazmışsınız..." Ben de buna "Pes," diyorum. Özden'in Galeri Baraz'da açtığı hangi sergisinde, onu da geçtim son dönemde hangi resim sergisinde böyle bir satış çılgınlığı yaşanmıştır? Eğer sevgili Hıncal Uluç, bu sorularımı yanıtlar ve yanında resimleri en hızlı satılan ressamlar listesini vermeyi kabul ederse de çok sevinirim. En hızlı satılan ressamlar derken tam olarak neyi kast ediyor, açıklayabilirse harika olur. Çünkü yıllarını bu alana vermiş biri olarak böyle bir tabiri ilk kez duyuyorum. Mesela açılışın ilk 10 dakikasında resimleri satılan ressamlar mı bu hızlı satılan ressamlar? Bu konuda kafam çok karıştı... Ya da buradaki hız, satın alanın alışveriş hızı mı? Her şeyden önce Adnan Çoker'i yakın tanıdığını iddia eden Uluç, hocanın öyle kimsenin gazına gelmeyeceğini çok iyi biliyor olmalı. Adnan Çoker, Haluk Özden'in resimlerini Galeri Baraz'ın sahibi Yahşi Baraz'ın ricası üzerine değerlendirmiş ve onu ilk destekleyenlerden biri. Sonra zamanla Özden'in resimlerinin, kendi resmine yakınlaşmasından rahatsız olmuş. Bu demek değildir ki Özden kopyacıdır... Fakat Özden/Çoker davasının bize gösterdiği bir şey vardır, o da ticari sanat piyasasının bazı zaaflarından bazı sanatçıların istifade edebilme ihtimalidir (Özden'i kastetmiyorum). Burhan Doğançay, Adnan Çoker gibi isimler artık birer üslup olarak o kadar yerleşik metalara dönüşmüşlerdir ki, onlara benzemek bir anlamda satmayı garantilemek anlamına gelmektedir.