Ben pişmiş kelleyim!

"Galatasaray Lisesi'nde herkesin bir lakabı vardı. Bazısı uymaz ama konduktan sonra da, ölümüne kadar üzerinden kalkmaz. Şimdi ben Galatasaray'ın ilkokulundayken sınıfta bir hoca, 'Pişmiş kelle gibi ne gülüyorsun,' dedi. O üstüme yapıştı. Hatta bizim 50. yıldönümümüz kutlanacak. Korhan (Abay) da orada, pasta kesmek için beni çağırıyor, bir de elime bir kılıç verdiler, koskoca bir pasta... Ama beni çağırışı şöyle: 520 Pişmiş Kelle Metin!.. O zamana kadar ben 'pişmiş kelle' olduğumu saklıyordum. Ama sonra düşündüm; dünyada en medeni, en güzel şey gülmektir. Ben de gülen bir insanım. Onun için şimdi açığa vuruyorum; neredeyse davul çalıp, 'Ben pişmiş kelleyim,' diye söyleyeceğim..."