Aysel'in yerinde olsam tımarhanelik olurdum!

Son haftaların en çok konuşulan ismi Müjde Ar konuştu. Ar; annesi Aysel Gürel'in evine niye gidemediğinden 2005 yılında Paris'te sessizce evlendiği Ercan Karakaş'a olan aşkına kadar her şeyi anlattı.

* Küçükken yaramaz mıydınız?
Felaket yaramazdım, hiperaktiftim. Evde baba yok, otorite yok, annem çalışıyor... Köpeğin beni, benim de köpeği ısırdığım bir çocukluk geçirdim. O dönemde çingeneler keman ve darbuka çalarak şarkı sözlerini satarlardı. 6 yaşımda, Aysel'in fularını kalçama bağlayıp, yanaklarıma da grapon kağıdından kırmızılık yapardım. Çingenelerle beraber elimde ziller Balat'a kadar inip kan ter içinde göbek atardım. Bize bakan kadıncağız da, "Yine tutamadım, çingenelerle gitti" derdi. Tabii dayağı yerdim. Bu aslında tamamen beğenilme, kendini gösterme arzusu. Benim adım, 'çingenelerle kaçan çocuk'tu.

AÇ KALDIĞIMIZ OLDU

* Baba yoksunluğunu nasıl yaşadınız?
Annemle ilişkileri çok bozuk olduğu için sürekli bir itiş-kakış olduğu hissediliyordu. Yoksunluk yaşamadık; dedemin varlığı yetiyordu.

* Annenizden rahatsızlık duyar mıydınız?
Aysel ilginç biri... 60'lı yıllarda üzerinde dore bir pardösü ve dore rengi saçlarla dolaşan bir kadın. Hiç rahatsız olmadık. Bayılıyorduk aksine, çabamız onun gibi olmaktı. Ben Aysel'in yerinde olsam herhalde tımarhanelik olurdum.

* Yoksul bir çocukluk geçirmişsiniz...
Bizimki bir gecekondu sefaleti değildi. Dedemin maaşı vardı, annem tiyatrodan kazanıyordu. Ama tiyatro bittiğinde aniden sıfır noktasına geliyorduk. Aysel, satılan evin parasıyla iki yıl idare edebilecekken, çalmayı bilen olmadığı halde, kuyruklu piyano alırdı eve. Birdenbire Vakko'dan giyinmeye başlardık. Altı ay sonra para bitince açlık ve sefalet başlardı tabii. Annemde gelecek endişesi yoktu; hâlâ da öyledir.

HAKLIYDI

* Karnınız acıktığında anneniz, "Burası aşevi mi" dediğinde ne hissederdiniz?
Bunlardan gocunmuyorduk. Kadını uykusunun en güzel yerinde uyandırırdık. tımarhanelik Haklı olarak çıldırıp döverdi. Bunlar etkilemezdi ama, "Sizi yuvaya vereceğim" dediğinde çok korkardık. Fakat sonra konservatuvara bale okumaya gittiğimde yatılı okumama izin vermedi.

EVE PENCEREDEN GİRİLİYOR

* Evdeki düzeniniz annenizinkine benziyor mu?
Gardırobumdaki elbise sayısı onu geçmez. Aldığım giysileri bir-iki kere giyip hemen başkasına veririm, Aysel'e benzeme korkusuyla... Annemdeki objelere karşı bağımlılık var. Bende bu tersine işliyor. Evine gidemiyorum; inanılmayacak derecede dağınık. Göz görmeyince bunu anlamak mümkün değil. Sandalyenin üzerinde 75 tane hırka var mesela. Kapıdan değil pencereden giriliyor eve. Ama böyle çok mutlu...

* Annenizin sizi bırakıp gideceği duygusu, erkeklerle ilişkilerinizde terk edilme korkusuna dönüştü mü?
Daha çok, 'Madem babam annemi terk etti, ben de erkekleri terk edeceğim' duygusu bu. O zaman ya terk edilmek için bir şey yapıyorsun ya da sen terk ediyorsun. Ama bunların hepsini terapiyle aştım.

* Unutulma korkunuz var mı?
Yok. Geçen gün köşesi olan sersemin biri programı eleştirirken gündemde kalabilmek için bir şeyler yaptığımı yazmış. Şu camiada gündem lafından sıkılan bir tek ben varım. Gazetelerde resmim çıkınca hastalanıyorum. Hakkımda iyi yazılmış bir haberi okurken bile "Keşke yazmasalardı" diyorum.

İYİ Kİ BENİ BEĞENMİYOR

* Medyaya kızgın mısınız?
Programda toplumsal bir hadiseden bahsediyoruz, anlamamakta ısrar ediyorlar. Aslında o köşe yazarının beni beğenmesinden gocunurum. İyi ki onlar beni beğenmiyor! Çünkü dünya görüşümüz, kadına, insana bakışımız örtüşmüyor! Böyle adamlar kadınlardan nefret ediyor. Bir kadının 'Özgürüm, istediğim gibi konuşurum" dediğinde hedef tahtası haline gelmemesi için 50 sene daha lazım. Acıklı olan bu. Yoksa iki sersemin dediğine alınmam.