Hey gidi günler..

YASEMİN e-maili önüme koyunca, nerelere gittim..
"De la part de votre ancien professeur de français, l'Institut d'Ankara.
Bravo pour votre article 'Asker savaşı kazanır, ama bitirir mi', clair, bien argument, posant les vraies questions.
Sizi tebrik ediyorum.
Saygı ve selamlar.
Yves Bertrand" Yıl 1972..
Ankara Fransız Kültür Merkezi'nde hem de nasıl hızlı Fransızca kurslarına başlamışım, asker arkadaşım Sümer Teğmen (Teğmenim sen nerdesin), kurumun genel sekreteri, onun teşvikiyle.. Günde 4 saat.. Fransızcaya mı meraklıydım, yoksa yanımda oturan dünya güzeli Ayşegül'e mi, bilemem.. (O kızı Türkiye tanıdı sonra, Cinisli soyadıyla..)
Hızla ilerlerken, hastalandım. Bir yıl yattım Gülhane'de.. Beş ameliyat. Çıktığımda o kurs bitmişti. Bir daha uğramadım.
O kurstaki hocam Mösyö Bertrand'ı da bir daha görmedim..
Tam 35 yıl sonra, bu e-maille hâlâ Türkiye'de yaşadığını öğrendim. Fevkalade yakışıklı bir Fransızdı M. Bertrand.. Bütün kızlar da ona âşıktı, ama o, o sıralar yeni TRT Televizyonu yıldızlarından, Devlet Tiyatrosu oyuncusu Olcay Poyraz'la evliydi.. (Hâlâ öyle mi?..)
Bak hocam.. Bana dört ay ders verdiğin 35 yıldan bu yana, Fransızca öğrenme konusunda satır çalışmam olmadı. Ama mektubunu tek başıma söktüm..
Bak bakalım, tercümeme kaç vereceksin?..
"Ankara Enstitüsü'ndeki eski Fransızca Hocandan.. 'Asker savaşı kazanır, ama bitirir mi' yazına bravo. Açık, parlak, güzel bir yorum. Gerçek soruyu soruyor."