Muhafazâkar Mahallede Modern Kadına Ne Ev Ne De Giysi Var

Biraz endişe, biraz merak ve çok az beklentiyle çıktığım yolda ilk durağımız Fatih oluyor. Tekkeler, camiler, türbeler ve tarikatların semti... Bütün bunlara rağmen büyük simitçide sigarasını tüttüren türbanlı kızların, modern giyimli kadınların ve erkeklerin, normal bir elbiseyle dolaştığım halde bana nasıl bir yaklaşım sergileyeceklerini merak ederek başlıyorum dolaşmaya... Fazla muhafazakâr görüntü sergilemeyen, sıradan bir mahallede, kiralık ilan gördüğüm evin ziline basıyorum... Kimseler cevap vermiyor. Birkaç dakika sonra apartman kapısına yaklaşan türbanlı hanım evle ilgili bilgi verirken, beni öylece bir süzüp "Siz mi tutacaksınız," diyor. Bakışları "Sen burada oturamazsın," ifadesini net olarak verse de, bir dolu soru sormayı ihmal etmiyor. Ne iş yaptığımı, erkek arkadaşımın olup olmadığını gibi soruların ardından nihayet konu "Zaten bu mahallede bu tarz kıyafetlerle rahat edemezsiniz," kısmına geliyor. Ve konuşma türbanlı ev sahibinin yalnız yaşayan kadına ev vermek istemediği sözüyle son buluyor.

'TELEFONUNU VERDİ'
İkinci durak Çarşamba'ya doğru ilerlerken açıkçası kıyafetim yüzünden daha sert tepkiler bekliyorum. Çarşamba'da arabayla biraz dolaştıktan sonra ara sokaklardan birinde kiralık ev ilanı görüyorum. Ev sahibine ulaşmak için bastığım zillerin hepsinden kara çarşaflı kadınlar kısık sesleriyle yönlendiriyor beni. Biraz uğraşın ardından ulaştığım ev sahibi yaşlı adam, kendisini biraz beklememi söylüyor. Sonra apartmanın içinden bir ses "Buyurun," diyor. Karşıma hardal rengi takım elbisesi, yeni taranmış saçlarıyla çıkan adamın ev konusunda da iyimserliği şaşırtıyor beni. Ev sahibine kıyafetimin çevrede rahatsızlık yaratıp yaratmayacağını soruyorum, "Ben varken bir şey olmaz, merak etmeyin," diyor ve eğer evi beğenirsem depozito bile almayacağını söylüyor. Cep telefonu numarasını almam için ısrar ediyor, almadığım için de bozuluyor. Ev sahibine teşekkür edip ayrılıyorum oradan.

'BİZDE SİZE UYGUN KIYAFET YOK'
Benzer durumları Üsküdar'da yaşıyorum. Ancak burada ev sahiplerinin değil de emlakçıların tavrı daha vahim. Üsküdar'daki ilk emlakçı beni şöyle bir süzdükten sonra seçenekleri dahi sunmadan ev sahiplerinin yalnız bir kadına ev vermediği söyleyerek, yardımcı olamayacaklarını belirtiyorlar. Gün bitmek üzere, dolaştığımız onca kiralık ev ve emlakçıya rağmen bir sonuç alamıyorum. Daha sonra Huzur Giyim'den kıyafet bakmak için kendimi mağazaya atıyorum. Girer girmez "yanlış yerdesin" bakışları fırlatıyor satıcı kızlar. Bana uygun bir kıyafet aradığımı ve hangi reyonda bulabileceğimi soruyorum. Aldığım cevap oldukça şaşırtıcı: "Bizde size uygun kıyafet bulunmuyor."