'AİHM'ye gitmeyi ayıp saydık'

- Vücudunuzun ne kadarı yandı?
- Doktorun söylediği üçüncü derece yanık, çok ağır! Bacaklarım, kollarım, boynum, kalçam, sırtım... Bizi bulanlar hastaneye götürmüşler, hareketsiz yatıyormuşum, 'EX' demişler, tam morga götüreceklerken nefes aldığımı görmüşler. Sivas'ta ölenlerle aynı uçakta gelmişim. Doktorlar benim duruşmaya gitmemi de istemedi.

- Neden?
- Hatırlamıyorum ki! Birisinin tipi hoşuma gitmeyecek, o anda canım da çok yanıyor, 'Oydu,' diyeceğim belki! Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'ne de gidebilirdik ama bunu ayıp saydık. İki çocuğunu kaybedenler var, onlar gitmiyor, sen niye gideceksin!

- Belki de bunun bilincinde değildi o gitmeyenler...
- Ama dünyanın gözü önünde oldu güzel kardeşim...

- Sonraki süreçte neler oldu?
- Deri nakli yapıldı, o ölen hücreleri sıyırarak aldılar ve hiçbir ilaç o ağrıyı duymanı engelleyemiyor, korkunç bir şeydi. İki günde bir derimiz yüzülüyordu, pansumana gidiyorduk.

- Hiçbir şey hatırlamamanın ötesinde bildiklerinizi de unuttunuz; okuma yazmayı hatırlamadınız, her şeye baştan başladınız değil mi?
- Kızı Ceren: Hastaneye gittiğimde, 'Ceren,' diyor, kafasını çeviriyor, tekrar dönüp 'Ceren,' diyor. Beni her gördüğünde yeni görmüş gibi oluyor.

- Öbür tarafa gidip geldiniz mi peki? Ne yaşadınız gözünüz kapalıyken?
- Hiçbir şey! 2 Temmuz'la 5 Temmuz arasında hiçbir şey yok, derin bir uykuya dalıyorsun. 5 Temmuz günü kızımın doğum gününde gözlerimi açmışım.