'Din ve Cumhuriyet adına öfke gereksiz'

- Bugünkü Türkiye'ye, kitabın sayfaları arasından nasıl bakmalı?
- Ben Türkiye'yi, olgunlaşma sürecindeki bir çocuk olarak görüyorum. Ama aşırı ilgiden, üstüne düştüğümüzden büyümesine müsaade etmiyoruz. "Oğlum şöyle yap, böyle yapma," diyerek onu korumak istiyor, çocuğun kötü yollara düşeceğinden korkuyor, doğal halinde büyüyüp nefes almasına müsaade etmiyoruz. Bu yüzden darbeler yapıyor, yasaklar koyuyor, kanunlarla oynuyoruz. Bırakalım çocuk büyüsün. Her tökezlediğinde ona kızıp, "Dinden koptun," "Cumhuriyet'ten koptun," diye o çocuğa kızmayalım. O çocuk dini, Cumhuriyet'i, kültürü, kendine özgü toplumsal yapısıyla yürüyecek, gidecek bir yere... Ama herkes çocuğa başka bir yol göstermek istiyor. "Çocuğun hakiki ana babası benim, onu ben temsil ederim," diyor. Müdahaleye aşırı düşkünüz. Psikiyatride 'birisine bakma hastalığı' vardır. Hastanın iyileşmesini istemezsin, kendine muhtaç kılarsın, çünkü hastaya bakma ihtiyacın vardır. Türkiye'de sanki böyle bir hastalık, çocuğa bakma, onu koruma hastalığımız var.