Camide koku satmışım gibi bir hava yarattılar!

'Kapat gözlerini, kimse görmesin/Yalnız benim için bak yeşil yeşil...' Henüz ortaokul yıllarımdayken ilk aşkıma söylediğim bu şarkıyla özdeşleşmiş bir isim benim için Ahmet Özhan... Bugün artık 57 yaşında ama hala yakışıklı, hala mütevazı... Birçokları onun kendini dine adadığını söylese de, o ömrünü manevi değerlerin hakkını vererek tükettiği görüşünde...

ALDIĞIM EN BÜYÜK ÖDÜL GÜVEN
Yeni albümü 'Yüzyılın Şarkıları'nı konuşmak için buluştuğumuzda, "Sizin için süslendim" diye karşıladı Özhan beni. Röportaj başlar başlamaz "Herkesin içinde bir Mevlana var. Ben kendi içimdekini bulup, hayranlarımla onu paylaştım" dedi ve ekledi: "Yanıma gelip eşleri için fotoğraf isteyen o kadar çok erkek var ki... Hayatım boyunca aldığım en büyük ödül insanların bana duydukları bu sonsuz güven!"

* Albümünüzün adı neden 'Yüzyılın Şarkıları'? Kaç şarkı var albümde? Bu sözü ilk kez bir arkadaşımdan duydum ve bayıldım. Hemen notere tescillettik. Yakında bu başlıklı ve konseptli bir televizyon programı yapmayı da düşünüyorum. Benim yüzyılın şarkısı olarak nitelendirdiğim en az bin 500 şarkı var. Bunlar halkın dilinden hiç düşmeyen şarkılar. Ama albüme bu şarkıların sadece 15 tanesini koyabildik. Bu albümün devamı da gelecek.

NE GÖRÜYORSANIZ BEN OYUM!

* Kariyerinizin belli bir noktasından sonra kırılma yaşadığınızı ve kendinizi dine adadığınızı söyleyenler; yaptığınız müziğin de sanat müziği değil, tasavvuf müziği olduğunu düşünenler var... Dışarıdan öyle görülebilir ama bu su dolu bardağa kalemi batırdığınızda kırık görünmesi gibi... Bir yanılsama yani. Dini ve hayatı ayrı yerlere koyan mantaliteler bunu böyle görebilir. Ama dini, hayat içerisinde bir etik veritabanı olarak görmeyi beceren bir insan için böyle bir şey söz konusu değildir. İşte bütün o söylenenleri yaşayan adam karşınızda! Siz ne görüyorsanız ben oyum! Bir zamanlar üzerimde şalvar, yüzümde sakalla cami avlusunda koku mu sattım ki, insanlar böyle bir kanıya kapıldı? Moral değerlerin lezzetinden o kadar uzağız ki, o lezzeti birazcık damağında bulunduran insana hemen marjinalmiş gibi yaklaşıyorlar. Bir şöhret çıktığı mahallesini unutmamalı. İnsanlar arasında vefa olmazsa jenerasyonlar arasındaki boşluktan aşağı düşersiniz. Ben hayatını her an bütün estetiği ve keyfiyle ama aynı zamanda da belli değerlerle yaşayan bir Türk Müziği sanatçısıyım. Tasavvuf Müziği'nin var edicilerinden biriyim. Bütün davam şarkıyla ilahi arasındaki örtüşmeyi insanlara fark ettirebilmek. Şarkılar elbisemizi tarif ediyor, ilahiler ruhumuzu. İkisinin de hayatımızda bulunması lazım.

* Vefadan konu açılmışken, sanat dünyasında vefa olmadığını düşünenlerden misiniz? Sanat alemi içinde vefa ya da vefasızlık diye bir dert olduğu kanaatinde değilim. Meselelere çok duygusal ve marazi yaklaşırsanız vefasızlık da görürsünüz, düşmanlık da, ihanet de... Ama rasyonel yaklaşırsanız bunları görmezsiniz. Sanat aleminde herkes bir mücadele içinde. Herkes yeni bir şarkının, konseptin, kıyafetin peşinde. Bunun içinde vefasızlık nerede Allah aşkına? Ama ben gelip de siz sahnedeyken sizin mikrofonunuzu kısıyorsam, budur kötülük. Sanatçıların yalnız başınalığı bir vefasızlık olarak algılanmamalı bence.

ASSOLİST DE YOK, ASSOLİSTLİK DE!

* Gazino dönemini özlüyor musunuz? Ben gazinoların bitişiyle eş zamanlı olarak ortalardan çekildim. Keşke yine gazinolar olsa da çalışsak. O zamanlar hayatımın en canlı ve 'yakışıklı' dönemiydi. Ama ben bir şeyleri özlemem. Geçmişin ahıyla, vahıyla uğraşacağıma bugünümün kıymetini bilirim.

* Son yıllarda Türkiye'nin son assolistinin kim olduğu tartışılıyor. Petek Dinçöz'ün son assolist olduğu söyleniyor... Assolistlik diye bir şey kalmadı. Günümüzde artık assolist de yok, assolistlik de! Kimin kadrosunun en başında nereye çıkıyorlar ki assolist olsunlar? Eskiden Maksim'in tepesinde Behiye Aksoy yazardı. Altında Ahmet Özhan, Ateş Böcekleri, Ümit Tokcan, Müjdat Gezen gibi 30 kişi yer alırdı. Hepimizin ası Emel Sayın, Gönül Yazar ya da Behiye Hanım'dı. Ama artık böyle bir düzen kalmadı.

* Yeni dönemde Türk Sanat Müziği okuyan isimlerden beğendiğiniz sesler var mı peki? Piyasada bir Türk Sanat Müziği genç sesi yok. Çünkü bu genç kardeşlerimin çalışacak platformları yok. Biz gazinolarda yetiştik. O zamanlar televizyon yoktu, bilek gücü vardı. Bugün o kadar insan televizyona çıkıyor ki, bunların içinden birini fark etmek mümkün olmuyor.

BAĞIRMAK BANA YAKIŞMAZ!

*Sizin sakin bir okuyuş tarzınız var. Oysa son dönemde Türk Sanat Müziği'ni nağmeli ya da bağırarak okumayı marifet sanıyorlar... Müzikte bağırılmaz! Özellikle arabeskte psikolojiyi manipüle etmek için bağıranlar var. Onları tüketen bir kalabalık var diye Türk Sanat Müziği'nin içinde olan insanlar da buna özenip, bas bas bağırıyorlar. Ben o sosyal dokunun insanı değilim. Bağırmak bana yakışmaz!

* Bugün artık 'Yalnız benim için bak yeşil yeşil' yerine 'Allah belanı versin' diye şarkı yapıp ödül alanlar var. Bunu nasıl yorumluyorsunuz? Bu bir çürümüşlük ve iflastır bence.

BEN ONLAR İÇİN 'CİCİ ÇOCUĞUM'
Televizyonlarda yayınlanan yarışmalarından jürilik teklifi aldınız mı hiç? Bu programları yapanlar akıllılar. Meselelere ilmi açıdan yaklaşan bir adamın reyting getirmeyeceğini bilirler. Bu yüzden de 'Allah belanı versin' yaklaşımını içinde barındırmayan bu 'cici çocuğa' teklif getirmeye gerek yok diyorlardır. Onları kutluyorum. Ben orada akılı uslu şeyler söyleyeceğim. Yan kanaldaki adama bağıramayacağım. Oradan aynı şekilde cevaplar alamayacağım. Benim lümpen televizyon izleyicim de bir o kanala bir bu kanala geçemeyecek haliyle.

*Bu yarışmalardan star çıkar mı? Çıksa da bugünkü ortamda ne iş yapar ki? Ortalık stardan geçilmiyor zaten. Herkes kendini star görüyor. Ama kimin starlığı ne işe yarıyor ki?