Bunlar imkânsız mı?

"Sayın Talu; Şırnak'ta şehit olan Yarbay'ın devresiyim. 2 ay sonra albay olacaktı.
Şimdi sivillerde dahi zırhlı araç olmasına rağmen, tümgeneral dahil daha alt seviyede hiç zırhlı araç yoktur. Ve maalesef koruyucu çelik yelek de o bölgede yeterli değildir. Amerikalıların her bir erinin giydiği yelek bizde, şehit olan arkadaşlar gibi, yarbayda, binbaşıda da yok. Özel görev olmadıkça maalesef verilmiyor. Acilen yelek kampanyası başlatılmalı. Her bir askere çelik yelek. Bu, şehit ve yaralı sayısını azaltacaktır. Başımız sağ olsun. Saygılarım ve teşekkürlerimle."

Elbette en iyisi (ve doğrusu), terörün, çatışmanın, düşmanlıkların, korkuların, şiddetin, nefretin, tezgahların, savaş histerilerinin, iç savaş havalarının, kahpe mayınların, bombaların, şovenizmlerin, etnik milliyetçiliklerin bitmesi;
Barışın, huzurun, kardeşliğin, demokratik hukukun, hukuk devletinin, silahsızlanmanın, eve ve köye dönüşün tesisi.
Ama işte yukarıdaki meseleler de var.
Astsubay, uzman çavuş mesajlarıyla da birleştirip sıralamak mümkün:

1. Her askere çelik yelek;
2. Daha çok zırhlı araç; mevcutların daha etkin, daha özenli kullanımı;
3. Mayına karşı mücadelede, mayın temizlemede daha çok kararlılık, kaynak ve imkân.

Devam ediyorum:
4. Özellikle astsubay ve uzman çavuşlar için, kira ile maaşlarının, güvenlik eksikliğiyle canlarının yok olmaması için daha fazla, daha adil lojman;
5. Cenazelerine üst rütbelilerin de gittiği astsubayların, özellikle de tamamen dışlanan uzman çavuşların, sağ iken de üst rütbeliler tarafından insan yerine konması ve aileleriyle en iyi koşullarda(ki) orduevlerine kabulü.
6. Can kaybına yol açan saldırılarla ilgili tepki, öfke, siyasi, askeri karşı tedbirlerin yanı sıra, varsa, idari ve askeri hataların da teşhisi ve sorumlulukların da tespiti.

Şimdi "kaynak ve imkân ihtimalleri" için öneriler sıralıyorum:
1. Elbette genel bütçe, açık savunma bütçesi, gizli savunma bütçeleri, örtülü ödenekler vesaire;
2. Bu ülkedeki her bir ferdin gönüllü yahut dolaylı katkılarıyla kaynak sağlanan askeri vakıfların imkanlarının, çelik yelek, zırhlı araç, lojman için, subay, astsubay, uzman çavuş ve erlerin daha çok ve daha iyi yaşatılması amacıyla kullanılması;
3. Özellikle OYAK ve başta Oyakbank gibi iştiraklerinin, "piyasa ekonomisi"nde (üstelik imtiyazlara sahip) bir holding gibi davranmak yerine, bir sosyal "güvenlik" kurumu olduklarını hatırlayarak, mensuplarının yelek, zırhlı araç, lojman ihtiyaçları için de "tatlı" karlarından ayırıp gönül rahatlığıyla harcamaları.
4. Bütün bu ihtiyaç ve harcamaların, gizli askeri bilgiler dışında, şeffaf hale getirilmesi.

Yukarıdakiler, benim; siyasi, kültürel, ulusal, bölgesel, toplumsal, hukuki, insani, vicdani, demokratik tüm "derinleşmiş" sorun ve yaralara karşı önerilerim olmayıp bizatihi o ortamdaki çeşitli kademelerden askerlerin, daha az can kaybı, daha az yaralı ve sakat, daha az acı, daha az kan için öngördükleri, istedikleri kimi tedbir ile "askeri, demokratik, insani, vicdani" zihniyet sıçramasıdır.

Ufuk Güldemir'le yollarımız çok kesişti; ikimiz de 20'lerimizin ortasında Cumhuriyet'te çalışırken, rahmetli Ercan Arıklı'nın Nokta'sının
"geleceğin isimleri" arasında, gazeteci olarak ikimizi zikretmesinden, o günlerdeki ahbaplıktan başlayarak. İyi kesişmeler oldu; bu medyada hep mümkün kimi tatsızlar da. Yine yolunun (ve kaderinin) çok kesiştiği Turan Yavuz'dan sonra onu da 50'nin başında aynı illetten kaybetmek içimi çok acıttı. Hem hayatın manası üstüne, hem manasızlıklar üstüne filmler akıp gitti önümden. Özellikle tanıdık her ölümde biraz da kendimiz ölüyoruz ya. Habertürk'e ve tüm yakınlarına başsağlığı dileklerimle, güle güle.