Buraya kadarmış

Gerets'in mantığı "Kazanan takım değişmez" olmalı. Ama rakip o rakip değil! Düşesi gelmiş Sakarya yerine hocası "Bana ne! Ben de büyük takım çalıştırabilirim, yoksa puanlarımı vermem işte!" iddiasında olan Antalya var sahada.
Aslında kötü değil ev sahibi. Bir kere kazanmaya niyeti var. Ama girdiği türlü türlü gol pozisyonundan (en netleri 3'te, 9'da, 18 ve 30'da hepsinin son vuruşu Karan'la) bir türlü atılamayanını seçiyor. Buna karşılık özellikle orta sahada rakibin oyununu bozmaya oynayan yavuz konuk, ev sahibinden baskın çıkıyor.
12'de Coşkun'un asistiyle Ahmet'in ayağından ilk yarının tek golünü atıyor. Galatasaray'da seyirci inatla gol istiyor, istedikçe baskı artıyor, panik başlıyor. Disiplin oyun genelinde yerini bireyselliğe bırakıyor. Herhalde bir panik de kenarda yaşanıyor.
Zira 31'de Inamoto ile Şükür değişiyor. Daha tuhafı Mondi'nin çıkması olurdu herhalde. Kalan sürede Şükür'ün 32'de birinci, 35'te ikinci ıska şutları ve Emre'nin kırılan parmakları yüzünden Song'un oyuna girmesiyle ilk yarı tamamlanıyor.
İkinci yarı kaldığı yerden başlıyor. Galatasaray'ın baskısı var ama panik eşliğinde gelince Antalya bunalsa da dayanıyor. Antalyalı futbolcuların "Dokunsan kırılır" kabilinden 'nazeninliği' de eklenince Galatasaray'da gerginlik artıyor.
60'ta İliç-Karan değişikliği de nafile dedirtecekken olmayanı Song olduruyor.
69'da kornerden karambole gelerek açılan topu yarım vole ile tamamlayıp golü imzalıyor. Gelin görün ki, gol dar vakitte gelince ikinciyi atma derdi, paniği aynen devam ettiriyor.
Antalya'nın direnci de devam edince ikinci yarıda gol hariç en net iki pozisyon 86'da ve +93'te Necati'nin şutları oluyor. Bu sene defalarca altın tepside gelen yukarı tırmanma şansı bir kez daha çimlere gömülüyor.