Kendimi ciddiye almıyorum

* Sahneye çıktığınız ilk günü hatırlıyor musunuz? Evet. Çok acayip oldum, korktum. Çok garip ve yabancı geldi. Bütün hayatım boyunca böyle bir şeyle karşılaşmamıştım.

* Hiç karşılaşmadığınız şeyler ne? Kendinizle mi karşılaştınız? Evet, kendinle karşılaşıyorsun. İnsanlar dışarıya hep belli bir imaj verirler. Kendileri de inanırlar. Ama değilsin işte! Çıkıyorsun sahneye ve anlıyorsun kendinin ne olduğunu. Korkuyorsun tabii. Korkmak da önemli değil, asıl iş bunu kabul etmek. Çünkü hepimiz korkuyoruz hayattan. Dünyanın en güzel şeyi, insanın kendi defolarını kabul etmesi bence.

* Sizin defolarınız neler peki? Eskiden boş buluyordum kendimi. Yeterince film izlememiş, yeterince kitap okumamıştım. Egom vardı. Cümlelere sürekli 'ben' ile başlıyordum. Ama bununla başa çıkmak güzel. Oyuncu olursan, kendinle çok ilgilenmen gerekiyor.

* Artık kendinizi çok ciddiye almıyor musunuz yani? Yok, hiç ciddiye almıyorum. Buna karar verdim, çok zor olsa da. Oyuncu olduğun zaman, en önemli şey dinlemek. Eğer devamlı kendini düşünürsen yapamazsın. Karşındakini dinleyeceksin. Hayatta da bu böyle.