|
 |
 |
 |
Abovv sailing team!
Aydın, Adana'dan şalvarlar, kasket ve beyaz sıkma boyun gömlekler getirmiş. Gören basıyor kahkahayı ve ekibin ismi orada koyuluveriyor şahsım tarafından.
İnsanoğlu mazoşist işte... Geçen sene Turgutreis'te on beş saat rüzgar bekleyen ben değilmişim gibi Turgay Noyan'ın bir telefonuyla tatilimi yarıda bırakıp yeniden düştüm yollara... Aydın'la beraber Çeşme-Bodrum etabını yapmak için Çeşme'deydim. (Kuşum Aydın değil... Dolphin teknesinin sahibi Adnan Yurdum'un kardeşi oluyor kendileri) Çeşme bildiğimiz Çeşme. Her alanda Bodrum'la yarış içinde. Bodrum'un bedroom hali buraya da sıçramış.
- Sizi çeşebilir miyim hanfendi?
- Çeşme...
Sanıyorum Çeşme isminin nasıl algılandığına dair bu güzel örneğimizi verdikten sonra geçiyoruz yarışa. Güzel bir kokteyl ve ödül töreni yapılıyor Granada Beach'te... Organizasyon muhteşem... Amatör denizciler, profesyonel gazeteciler, komutanlar, amatör garsonlar, profesyonel gazeteci ve bankacı ama amatör denizciler yani kimi ararsanız orada.
HERKESE BİR KUPA
Turgay abi kibar adam. Kimseyi kırmak istemediğinden kokteyle katılan herkese bir kupa mutlaka veriliyor ve ertesi gün start için Çeşme Marina'da toplanıyoruz. Aydın, Adana'dan şalvarlar, kasketler ve beyaz sıkma boyun gömlekler getirmiş. Bizi gören basıyor kahkahayı ve ekibin yeni ismi orada konuluveriyor şahsım tarafından.
"Abooov sailing team..."
Ekip geçen seneye göre daha kalabalık. Ali Kemal'in eksikliği hissedilmesin diye başka bir Laz alınmış tekneye. Nurcan... Geçen seneki ekipten Bora ve Cengiz gene var... Milli yelkenci Mahir ve Milli mezeci Nikola Çerkezo da ekibin içinde. Belli ki yemek konusunda sıkıntı çekmeyeceğiz... Ama yola çıkılır çıkılmaz anlaşılıyor ki tekneye su koymayı unutmuş ekip. Yani tekne ağzına kadar pastırma dolu ama içecek suyumuz yok... Tekne milli yelkenci doluyken en arkadan gidenleri seyretmenin de ayrı bir zevki var canım. Gece votka ile tarif edemediği bir şey daha içen Mahir, startla birlikte uykuya start verdiğinden ekip altı yelkenci, bir yazar ve bir kuşetli vagon yolcusu olarak yeniden düzenleniyor. Balon yelkenimiz iyi çalışınca yakalıyoruz öndeki grubu, hatta 20'ye yakın tekneyi geçiyoruz. Poseidon haklı çıkıyor ve nefis bir rüzgar yakalıyoruz kanala kadar. Yunan Adaları'na doğru dümen tutanlara acıyoruz. Furni Kanalı'na kadar güle oynaya ve tıka basa yiye içe geliyoruz. Niko yarım saatte bir aşağıya inip bize annelik ediyor ve yanında getirdiği inanılmaz lezzette mezeleri hapur hupur yediriyor bizlere. Teknede su kısıtlı olduğundan biralara yükleniyor ekip ve Furni Kanalı'nda hava kalıyor. Birkaç tekne tekrar bizi terk edip Yunan Adalar'ına doğru dümen kırıyor. Biz milliyetçiyiz arkadaş sahillerimizi terk etmiyoruz. İyi ki de terk etmiyoruz. Söke ovası açıklarındaki Gaidaros Adası'na kadar uçuyoruz adeta.
FİNİŞ YAPAN YOK
Herkes beni ve çizdiğim rotayı tebrik ediyor. Bir süre sonra etrafımızda hiç yelkenli kalmıyor. Farmakonisi Adası'nı iskelemizde bıraktığımızda telefonla Turgay abiyi arıyoruz. "Turgay abi etrafımızda kimse kalmadı. Ya birinciyiz ya sonuncu" diyoruz. Doğruluyor bizi. "Bir iki sürat teknesi haricinde finiş yapan yok. Telsizden de sizin ve bir iki teknenin daha sesi geliyor, hepsi bu kadar" deyince iyice havaya giriyoruz, Abovvv Sailing Team olarak. Saat 23.30 gibi D Marin'de olacağımızdan birinciliğimizi Küba'da kutlamaya karar veriyoruz. Adnan, 1927 model jipini getirtiyor marinaya ki Bodrum'a eğlenceye gitmeye araç olsun diye. Derken Turgutreis'in ışıkları görünüyor. Telsizden bizim grupta olmayan bir iki teknenin finiş yaptığını öğreniyoruz. Vee bu sırada yani gecenin 22.30'unda rüzgar bitiyor. 12 saat boyunca deli gibi esen rüzgar püfff. Bu sayın Turgutreis Bey'in reankarne dönemlerinden bizimle bir alıp veremediği var anlaşılan. Birimiz ya kılıç çektik ya da esir ettiğimizde fena davrandık adama. İki senedir bizi görür görmez rüzgarını kesiveriyor. Üfff püff yerinden oynamıyor tekne. Bu arada Yunan Adaları'na dümen kıranlar bir iki mil önümüzden sırayla finiş yapmaya başlıyorlar. Biz öküz finişe bakar misali seyrediyoruz ancak. Saat gece bire doğru tekrar bir rüzgar çıkıyor ve bizi finiş teknesinin yanına kadar getiriyor ama nafile gene bekliyoruz. Durum o kadar vahim ki Mahir bile uyanıyor. Bu arada bütün Çakabey yarışçıları tek tek ilerimizden geçip finiş yapıyorlar. Finiş teknesinde bizim geçmemizi bekleyen sahil güvenlik askerlerinde bir endişe başlıyor "Ya bunlar finiş yapana kadar bize tezkere vermezlerse" diye. Neyse ki korkulan olmuyor. Saat üçe doğru sahil güvenlik botunun yanından ameliyat sonrası hastalara yaptırılan yürüyüş hızında geçip finişi yapıyoruz. Ekip yorgunluktan dağılmış, değil Küba'ya helaya gitmeye takatleri yok. Ekibi alemlere akıtmakla memur edilen Adnan'ın jipi beni eve bıraktığında saat üç buçuk oluyor. Eve motorlu bir araçla giderken yelkenli ile eve gitmek zorunda kalmadığımız için tanrıya dua ediyorum... Bi daha olmasın Turgut Bey.
Gani MÜJDE
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
