SABAH - Köleler kurtuldu artık sıra bizde

Şu an 2 Mayıs 2004 - Pazar tarihli sabah.com.tr'yi okumaktasınız.
Bugüne ait sabah.com.tr içeriği için tıklayın »

	Yazarlar

	Günün İçinden

	Ekonomi

	Gündem

	Siyaset

	Dünya

	Spor

	Hava Durumu

	Sarı Sayfalar

	Ana Sayfa

	Dosyalar

	Arşiv

	Günaydın

	Televizyon

	Astroloji

	Magazin

	Sağlık

	» Cumartesi

	Aktüel Pazar

	Bilgi ve Yaşam

	Otomobil

	Sinema

	Çizerler

	Kampüs

Google Arama

	Köleler kurtuldu artık sıra bizde
	Capoeira'da müzik önemli

Köleler kurtuldu artık sıra bizde

Uzun zamandır dünyayı etkisi altına alan capoeira rüzgarı Türkiye'de de esiyor. Kölelerin savunma hareketlerinden doğan capoeira'yı kimileri dans, kimileri dövüş tekniği kimileri de sanat olarak yapıyor
Galata Kulesi'nde çatı katındaki bir dairede ellerinde gerili bir ok ve yaya benzeyen garip çalgılarla bir grup genç Brezilya halk türküleri söylüyor. Bu Türk gençleri tek kelime Portekizce bilmiyorlar ama önemli değil. Hepsi de ortalarına oturmuş Brezilyalı hocalarıyla en yüksek tondan bağırarak şarkı söylüyor. Hemen önlerinde başka bir gurup çember oluşturmuş halkanın göbeğindeki beyazlar içindeki iki kişiyi dikkatle izliyor. Bu iki kişi otantik müzik eşliğinde birtakım garip hareketler yapıyorlar. Bazen birbirlerini dövdüklerini düşünüyoruz, bazen birlikte dans ettiklerini. Bu gençlerin yaptıkları ne kavga ne dans...

Capoeira adında tam olarak ne olduğunu tanımlayamadıkları bir sanat. Kimileri bunun bir dövüş sanatı kimileri savunma sanatı kimileri ise folklorik bir oyun olduğunu düşünüyor. Yaygın bir hikayeye göre Afrika'dan Brezilya'ya satılan köleler bir süre sonra kaçarak kendilerini güven altında hissedecekleri bir yere saklandılar. Zamanla buradaki kölelere yeni köleler eklendi. Beyazlar bu köleleri her ne kadar yok etmeye kalksalar da köleler capoeira adını verdikleri dövüş şekilleriyle silahlı askerleri püskürmeyi başardı. Müzikle birlikte yapılan capoeira, köleliğin kalkmasının ardından kısa bir dönem suç işlemek için kullanıldı ve daha sonra folklorik bir unsur olarak yoluna devam etti. Yıllar sonra Brezilya'da açılan okullar sayesinde dünyanın çeşitli yerlerinde yaşayan insanların sosyalleşmek adına uyguladıkları bir spor ve sanat haline gelen capoeira ülkemizde de son 3-4 yıldan beri yapılıyor.

Özellikle Avrupa'da büyük ilgi gören capoeira'yı 11 yıldır yapan İtalyan "capeoriroist" profesör Urso son iki yıldır Türkiye'de verdiği derslerle bu sanatı farklı yaş grubundan herkese sevdiriyor. İtalya'daki Mestre Baixinho okulu rehberliğinde faaliyet gösteren Capoeira

Angola Akademisi'ne bağlı çalıştıklarını söyleyen profesör Urso'nun yolu iki yıl önce Türkiye'ye düşmüş. Aynı zamanda Nestle'de genel müdür olan Urso 11 yıldır yaptığı capeiro'dan vazgeçmemek için İstanbul'da da bir grup oluşturmuş. "İlk hocam Brezilya'lıydı. Onun bana öğrettiklerini daha sonra ben de yaşadığım yerlerdeki diğer insanlara öğrettim. Çünkü capeiro yapanlar bütün dünyada bir aile gibidir. Ben mesleğim ve bulunduğum konumla açamadığım kapıları capeiroist olarak açabiliyorum. Ben capoeira yapamazsam ölürüm. Bu yüzden Türkiye'ye geldiğimde bu işi yapanların olup olmadığına baktım. Ancak bilinmediği için kısa bir sürede kendi grubumu oluşturdum. Şu anda 30 kişilik bir grubumuz var."

TEHLİKELİ SAYILABİLİR
Capoeira'da iki değişik stil bulunuyor. Bu stillerden ilkine "Rejonal" arı veriliyor. İlkel capoeira hareketlerini kapsayan bu stilde hareketler çok daha akrobatik ve hızlı. Urso ve grubunun kabul ettiği stilin adıysa Angola. Daha rafine sayılabilecek bu stilde de çok hareket var ancak hareketlerin çoğu yerde yapılıyor ve akrobasi çok daha az. Burada önemli olan kendi stilinizi ortaya koymak.

Yapılan hareketler hiç de kolay değil. Hatta biraz tehlikeli bile sayılabilir. Ancak yine de Urso'ya göre biraz çalışarak iyi bir capeiroist olabilirsiniz. "Bu işi yapabilmek için biraz sabra ama çokça kondüsyona ihtiyacınız var. Kimileri bunu bir form tutma aracı olarak görüyor. Bunu isteyenler bir spor merkezinin yolunu tutsunlar. Capoeira bir sanat olarak düşünülebilir. İçinde dans da var, sanat da. Kendini ifade etme sanatı. Tehlikeli unsurları da içinde barındırıyor. Sonuç olarak dövüşüyoruz ama hedef dövüşmek değil. Daha çok bir armoni ve akış sağlamak istiyoruz."

Dilek Sancılı