* Akıl Oyunları'nda hayatı anlatılan matematikçi Nash'in geçen gün aktardığınız "rasyonel düşünce kişinin evrenle ilişkilerini sınırlandırıyor" sözü insanı yüreğinin derinlerinden etkiliyor. Tüm varlığını sarsıyor insanın! Bana Vasconcelos'un "Kayığım Rosinha"sını düşündürdü. Sanırım "NORMAL" tanımından kurtulmalıyız, farklılığımızla güzel olduğumuzu bilmeli ve bu farklılığı doyasıya yaşamalıyız. O zaman dünya kimbilir ne güzel olurdu. (Rezan. Ö)

* Haşmet Bey, selamlar... Bugünkü yazınızda değindiğiniz "rasyonalite" meselesiyle ilgili olarak Bertrand Russell'ın bir sözünü paylaşmak istedim: "Dünya rasyonel beyinlerle gelişmez. Gelişmeyi sağlayan radikalizmdir, irrasyonalitedir." Ben de bu hafta dört yıldır yapmakta olduğum bankacılığı bırakmaya karar verdim. Şairin dizeleriyle söylersek, "yüreğime uymayan gürültüde boğulmak" istemiyorum... (İ.O.B)

* "Nash'ın kafası kime güzel?" Bu soru aklımı karıştırdı. (Zaten yarım aklım var...) Yine de bir zihne "güzel" demek ne güzel!.. Belki de gerçek ile yalanı, iyi ile güzeli, başarı ile başarısızlığı anlayıp tartabilmek için, önce bu dünyadan biraz kopmak gerekiyor. (Gamze. T)

* "Akıl Oyunları" adlı filmi Türkiye'de seyreden insanın ABD'dekilerden farklı biçimde etkileneceğini yazmıştınız geçen gün. Sayın Babaoğlu, ben bir hafta önce Almanya'da Karlsruhe'de izledim filmi. Ve Almanların filmden nasıl etkilendiğini gözlemleme fırsatını buldum. Almanlar Prof. Nash'in zihinsel gücünü kavrama ve kişisel öyküsünü izlemek yerine davranışlarını izlediler ve komedi filmi gibi bol bol güldüler. (Batuhan Ç.)

* Filmi ben de izledim ama izleme nedenim farklıydı. Bir şizofrenin hislerini kısmen de olsa öğrenmek için gittim. Fakat hiç gülünmeyecek sahnelerde kahkaha atan bir toplumdan çok fazla bir şey bekleyemeyeceğimizi söylemek istiyorum. Bu konuda onları kimse suçlayamaz. Bilmedikleri duygular çünkü perdede seyrettikleri. Bir de dikkatinizi mutlaka çekmiştir; Nash gibi insanlar ancak çevrelerindekilerin yardımıyla hastalıklarıyla baş edebiliyorlar. Yaşadığımız toplum ise sadece hastadan uzaklaşmayı biliyor, onu yalnızlığa terkediyor. Ben şanslıyım, kalabalık bir ailem vardı ve onların sevgileri sayesinde hastalığımı yenebildim. Kaleminize sağlık! (A. A)

* Bu pazarki "Yalnızlık Meleği" yazınızla kendinizi aştınız. Yalnızlıktan neden bu kadar korkarız ki, bir de bunu irdeleseniz... (Berfu H.)

* "Yalnızlık Meleği"ni yakalayıp deşifre etmişsiniz. Senelerdir bu melek beni de sık sık ziyaret edermiş meğer, yazınızla farkına vardım, adını koydum. Şimdi daha iyi baş edebilirim sanıyorum. (Tayfun U.)

* Hidayet'le ilgili ilk yazınızı okuduğumda üzülmekle beraber, size e-posta göndermekte kararsız kalmıştım. Ama ABD'de yaşayan NBA meraklısı üç okurunuzun mektubuyla görüşünüzü doğrulama yoluna gidince ben de Türkiye'de yaşayan bir NBA meraklısı olarak artık fikrimi iletmek istedim.... Görünüşte medyayı eleştirerek Hidayet'e belden aşağı vuruyorsunuz. 5 Günde 4 ayrı eyalette dünyanın en atletik ve güçlü sporcuları karşısında mücadele vermeye çalışan bir sporcu Hidayet. Mensubu olduğunuz medyanın futbol şakşakçılığını da eleştirmenizi bekliyorum ayrıca...(B.E)