Neler Oluyor Bize parçasıyla Türkiye'nin müzik gündemine oturan İlhan Şeşen'in kızı Melis Şeşen konservatuarın trompet bölümü mezunu. Ne güzel değil mi? Müzisyen babanın, müzisyen kızı... Baba kızından, kız babasından gurur duyuyordur. Halbuki gerçek bu değildi. Evet Melis babasından gurur duymuş ama bunu arkadaşlarıyla paylaşamamıştı. Sebebini kendi ağzından dinleyelim:
"İlhan Şeşen'in kızıyım, diyemiyordum. Maalesef bizim okulda böyle şeylere yüreklilikle bakmıyorlardı. Özgün müzik yapan birinin kızı olduğum için beni hep yadırgıyorlardı. İlla klasik müzik olacak ya! O yüzden hep korktum. Yeni yeni İlhan Şeşen'in kızı olduğumu söyleyebiliyorum. Tabii ki çok gurur duyuyorum." Eğer İlhan Şeşen; ben diyeyim 5 bin, siz deyin 10 bin kişinin dinlediği bir klasik müzik bestecisi ya da icracısı olsaydı... Okul arkadaşları Melis'e "önemli" birisinin kızı gibi davranacaktı. Yani Melis; aranan, 'ekstradan' sevilen, kafelere partilere özellikle davet edilen bir arkadaş olacaktı.
Ne var ki onun babası halkın sevdiği türde bir müzik yapıyordu. Yani klasikçilerin 'aşağı', 'kötü', 'kalitesiz' bulduğu bir müzik... Bu nedenle el üstünde tutulan, yokluğu hemen farkedilen, sözlerinde hikmet aranan bir okul arkadaşı olamadı. Çünkü onunla birlikte görünmek, konservatuarda prim yapmıyordu.
RUHUMU DOYUR!
Müzik ruhun gıdasıdır... Evet öyledir ve herkes aynı şekilde beslenmez: Akbank reklamındaki gibi; kimi hamburgerden hoşlanır, kimi domatesli pilavdan... Kimi suşi hastasıdır, kimi kebapsız yapamaz. Üstelik bu beğeni işi iyice karışıktır: Örneğin ben patlıcanlı her yemeğe bayılırım. Zeytinyağlıları da çok severim. Ama imam bayıldıyı ağzıma koymam. Krevizden ise nefret ederim.
Şimdi ben hoşlanmıyorum diye, kereviz sevenleri aşağılayacak mıyım? Böyle bir şey yapmak hem ayıp, hem de mantıksız değil mi?
Müzikte de benzeri bir durum söz konusu. Sen arabesk seversin, ben rock; o türküye bayılır, beriki caz tutkundur. Bu müzikler arasında ast-üst ilişkisi kurmak ne kadar saçma! 'Zenci tıngırtısı' diye küçümsenen caz, 'getto gürültüsü' diye kulak tıkanan rap bugün baştacı edilmiyor mu? Pek de yaratıcı olmayan marşlara gıkını çıkarmayan klasikçiler, özgün müziğe nasıl burun kıvırır? Yanlış anlasılmasın: "Herkes, her müziği sevmelidir" demiyorum. Elbette tercihlerimiz olacak. Ama babası özgün müzikçi diye Melis Şeşen'e pis bir mendil muamelesi yapılmasını kabul etmek mümkün mü?
Unutmadanı: Bazılarının konservatuarda klasik müzik eğitimi görmesi; Bach'tan, Mozart'tan 'çakmayan' o halkın ödediği vergiler sayesinde oluyor!
SAKIZ ÇİĞNEMEK ZEKAYI ARTIRIYOR
İngiliz Northumbria Üniversitesi ile Bilişsel Araştırmalar Merkezi'nin birlikte yürüttüğü çalışma, çiklet çiğnemenin zekayı artırdığını ortaya koydu. Araştırmanın başındaki Dr. Andrew Scholey, "Çiklet çiğneyenler hem daha iyi hatırlıyor, hem de sınavlarda daha başarılı oluyor. Bunun da nedeni beyne daha fazla orsijen ve glikoz gitmesi olsa gerek. Ve sanırız bir miktar da insülin salgılanıyor" dedi. Çikletin mentollü ya da meyveli olması fark etmiyor. Önemli olan bir şeyi çiğnemek. Bundan böyle, "Karşımda salak salak sakız çiğniyordu" diyenlere inanmayın.
MİNİ TARİH: CADDEBOSTAN KIZLARI
Refik Halit Karay (1988-1965), II. Abdülhamit devrinin Caddebostan kızlarını anlatıyor: Orta oyunu ve çadır tiyatrosu gibi eğlenceler küçük hanımlara -Fransızca öğrenir olduktan sonra- bayağı görünmeye başlamıştı. Artık yeşil soğan ve sarmısak sofraya konmuyordu. Vitamin daha keşfedilmemişti ama kibarlaşmış ailelerde buna zıt bir rejim takip ediliyordu. Bellerini avuç içine sığacak derecede daraltan korselerden dolayı şık hanımlar ve tazeler, noksan gıdadan kansızlaşmışlardı. Ömürleri piyano başında ve kitap sayfalarında heba oluyordu. (Üç Nesil, Üç Hayat)
