Günün keyfi nasıl çıkar?..
Ve de bu keyiften hangi şartlarda vazgeçilebilir?..
Öğrenmek istiyorsanız buyurun;
Tam alacakaranlık çökerken teknenin havuzluğuna kurulmuşum.
Masanın üzerinde bir duble viski, elimde itinayla doldurup ateşlediğim pipo...
Bütün gün deli gibi esen poyraz yorgunluktan dili bir karış, dalgaların üzerine uzanıp onları bastırıvermiş...
Ve daha pipodan birkaç nefes çekemeden, hanımın "eti burulmuş" gibi bağıran sesiyle irkiliyorum....
* Turgaaaay, Turgaaayyy...
Böyle durumlarda "İsmet İnönü ile uzaktan akraba olduğumdan mıdır bilmem" işime gelenleri duyma gibi bir alışkanlığım vardır... Yüzüm açık denize dönük, kafamı bile çevirmiyorum, sesin geldiği yöne...
Ama Sevgi pes edecek gibi değil.
- Turgay Allah aşkına bir baksana, kocaman bir kırlangıç geldi.
* Hoş geldi sefa geldi. Sor bakalım bir tek de ona takdim edeyim mi?..
* Vallahi dalga geçmiyorum. Hem de kocaman...
* O zaman tek az gelir, viskisini duble yapalım...
Paşalimanı adasında Gazeteci İrfan Baba'nın evinin önündeki iskeleye kıçtankara bağlamışız tekneleri. Aliço çocukları alıp karaya gezmeye çıkmış, hanımlar iskelenin üzerinde balık ayıklıyorlar...
Ben ise bütün bir kış hayalimde yazdığım senaryoyu sahneye koymuşum. Kırlangıç değil, balina gelse keyfimi bozamaz...
Ama bağırıp duran kırlangıç ya da balina değil ki!..
Kakafoniye Aliço'nun eşi Ayşen de katılıyor.
* Turgay bey gerçekten çok büyük bir balık ne olur bir bakıverin...
* Yahu etmeyin elinizde bir kova balık var. Beni şu akşam serinliğinde suya sokmanın alemi var mı? Bırakın gezinsin gariban...
Gerçekten de İrfan Baba, çapari dönüşü birkaç kilo istavriti "alın bakalım akşam nevaleniz çıktı" diye iskelenin üzerine bırakmış. Hanımlar işte o balığı ayıklıyorlar. Belli ki kırlangıç denize attıkları balı
