Bazen diyorum ki... Benim dünyaya bakışım da keşke elverseydi de, şurada iki satır yazı yazma imkanı da yakalamışken, iki tıktık bir şıkşıkla yazıyı döktürüvereydim, sonra uzatıp ayaklarımı, gelene geçene apartman yöneticisinin kapıcıya baktığı gibi bakarak akıllar fikirler vereydim.

Ve zannedeydim ki, benim yazdıklarım ve söylediklerimle Türkiye abat olacaktır.

Her sabah yüz binlerce insan, "Bakalım, İlker efendi bugün neler söylemiş, aman kaçırmayalım, okumazsak çok şey kaybederiz" inancıyla başlamaktadır hayata...

Veya 1930'ların karikatür seviyesindeki eleştirileri köşeye koyunca, işin bittiğini düşüneydim.

Böyle yapanlar var mı derseniz, genç ve ihtiyar versiyonları ile mebzul miktarda...

Lakin ille de örnek ver derseniz, pek sayın matbuattan tarih ve sayfa numarası ile örnek vermeyi tercih etmem, bizim meslek bu tür yazarlıkta hâlâ "gelecek" görüyorsa, onların bileceği iştir.

Tek başıma basına çeki düzen verebileceğimi düşünecek kadar budala sanmıyorum kendimi...

Ama tavsiye ederim, bir gün 8-10 gazete birden alın...

Ne kadar köşe yazarı varsa okuyun...

Hak, adalet, müsavat, hukuk ve sömürüden ne anladıklarına bakın.

Bakın da görün...

Bunların yaşlısı, haftada ortalama 76 kere Ziya Paşa attırıyor; o biraz fazla kaçınca Şair Eşref; o da olmazsa Neyzen Tevfik geliyor arkadan...

Eleştirecek ya:

"Milyonla çalan mesned-i izzet ser efraz...

Birkaç kuruş mürtekibin cayi kürektir"

Yani, çuvalla götürenler baş köşede ağırlanmakta iken, üç beş kuruş cebe atanlara kürek cezası verilmekteymiş...

Bu kadar ayıp şey olur muymuş...

Tanrı aşkına, bırakın artık bu taş devri eleştirilerini.

Beyni sulanmış olduğu halde ruhunda İttihat Terakki kıyıcılığını atamamış birkaç emekliden başka kim bakar bu yavelere yahu?..

"Kıdemli"lerden bir adım ileri gidemeyen genç görünümlü "kartoloz"lar da, "Trilyonlar götüren işadamları sokakta dolaşırken, baklava çalan çocukları hapse atılıyor" demekten öteye geçemiyorlar.

Sanki bu laf bir fikir yahut eleştiriymiş gibi...

40 yıl önce Akbaba dergisi bu eleştirinin kralını yapıyordu.

Yahu, dünyanın hangi memleketinde, hangi tarihte, zengin ve güçlü "hırsızlar" hapislerde çürüdü de, sefil ve kimsesiz hırsızlar serbest dolaştı?

Zengin sınıfının sokak köpeğinden beter hale sokulduğu "sovyetik" toplumlardan gayri, bu durum ortaçağdan beri aynen devam etmiyor mu?

Ben şunu eleştiriyorum:

Suyun 100 derecede kaynadığını okuyucuya fikir diye kakalamayalım.

Ziya Paşa'yı da kendimize alet etmeyelim.

Sınıfsal çözümlemelerin çok dışında, bambaşka faktör ve parametrelerle yüzlerce, binlerce süreç gelişiyor dünyada ve Türkiye'de...

Her süreç, tek tek incelenmek, analiz edilmek zorunda...

Ziya Paşa'nın "masum" dörtlüğü ile bugünkü dünyayı anlamak imkansızdır.

Sadece halkın değil, devlet karşısında burjuvazinin bile pıstığı Türkiye'de, baklava çalan çocuklara merhamet dilenen "edebiyat" iyice kastı artık!

Gelin anahtarı deliğe sokup çevirelim:

Devleti hizaya sokacak reformları yapalım.

Not: Bazı yazarlar da Ziya Paşa olayına takılmış bulundukları cihetle, belirtmeliyim ki bu yazı arife günü kaleme alınmıştır.

BÜYÜTEÇ

Soldan korkan solcular
Türkiye'de sanat, sinema, edebiyat, basın, halkla ilişkiler ve reklamcılık gibi havalı fakat tembel işi ne kadar sektör varsa "eski solcu"ların tahakkümü altında. Birçok kimse de, bu "sol çete" tarafından aforoz edilmekten korktuğu için solcu görünüyor.