Günün keyfi nasıl çıkar?..
Ve de bu keyiften hangi şartlarda vazgeçilebilir?..
Öğrenmek istiyorsanız buyurun;
Tam alacakaranlık çökerken teknenin havuzluğuna kurulmuşum.
Masanın üzerinde bir duble viski, elimde itinayla doldurup ateşlediğim pipo...
Bütün gün deli gibi esen poyraz yorgunluktan dili bir karış, dalgaların üzerine uzanıp onları bastırıvermiş...
Ve daha pipodan birkaç nefes çekemeden, hanımın "eti burulmuş" gibi bağıran sesiyle irkiliyorum....
* Turgaaaay, Turgaaayyy...
Böyle durumlarda "İsmet İnönü ile uzaktan akraba olduğumdan mıdır bilmem" işime gelenleri duyma gibi bir alışkanlığım vardır... Yüzüm açık denize dönük, kafamı bile çevirmiyorum, sesin geldiği yöne...
Ama Sevgi pes edecek gibi değil.
- Turgay Allah aşkına bir baksana, kocaman bir kırlangıç geldi.
* Hoş geldi sefa geldi. Sor bakalım bir tek de ona takdim edeyim mi?..
* Vallahi dalga geçmiyorum. Hem de kocaman...
* O zaman tek az gelir, viskisini duble yapalım...
Paşalimanı adasında Gazeteci İrfan Baba'nın evinin önündeki iskeleye kıçtankara bağlamışız tekneleri. Aliço çocukları alıp karaya gezmeye çıkmış, hanımlar iskelenin üzerinde balık ayıklıyorlar...
Ben ise bütün bir kış hayalimde yazdığım senaryoyu sahneye koymuşum. Kırlangıç değil, balina gelse keyfimi bozamaz...
Ama bağırıp duran kırlangıç ya da balina değil ki!..
Kakafoniye Aliço'nun eşi Ayşen de katılıyor.
* Turgay bey gerçekten çok büyük bir balık ne olur bir bakıverin...
* Yahu etmeyin elinizde bir kova balık var. Beni şu akşam serinliğinde suya sokmanın alemi var mı? Bırakın gezinsin gariban...
Gerçekten de İrfan Baba, çapari dönüşü birkaç kilo istavriti "alın bakalım akşam nevaleniz çıktı" diye iskelenin üzerine bırakmış. Hanımlar işte o balığı ayıklıyorlar. Belli ki kırlangıç denize attıkları balık artıklarını yemeye gelmiş.
Ama ne çare!..
Emir demiri kesermiş!
Eğilip güvertede duran tüfeği alıyorum, bir de maske. Merdivenden kendimi sessizce suya bırakıyorum. Gerçekten de kocaman iki kırlangıç yanyana teknenin dibinde dolanıyorlar.
Hikayenin sonrası şöyle:
Önce elde sağ kalan istavritler denize dökülüyor...
Ardından da akşam mönüsünde iki büyük boy kırlangıçla yapılacak buğulama ve balık çorbası için tartışma başlıyor...
Haa bir de rahmetli İrfan Baba'nın kırlangıçları gördükten sonra evsahibi olarak bozuk çalması var; "Ben ne zamandır bu hayvanları besliyordum. Korsan herifler. Yaptığınız tek kelimeyle ayıp" diye...
Bilmeyenler için söylüyorum elbette. Gerçekten de kırlangıçlar denizde çift gezerler. Ama inanın denizde tıpkı kırlangıçlar gibi çift tekneyle yapılan gezilerin de bambaşka bir tadı, keyfi vardır. Hele hele öbür teknedekilerle kafalar tam uyuşuyorsa.
Bizim bu kırlangıç hikayesi yıllarca birlikte dolaştığımız Aliçolarla yaşadıklarımızdan ufacık bir anı.
Aramızdaki adıyla Aliço "Ali Göksel" ve ailesiyle gerçekten de yıllarca çok güzel seyahatler yaptık. Hanımlar da, çocuklar da, birbirleriyle çok iyi anlaşıyorlardı. Onun da bir oğluyla kızı vardı, benim de... Üstelik çocuklarımızın yaşları da birbirine denkti...
Keratalar, şimdi hepsi kocaman oldular...
Kafalarımız gibi teknelerimiz de birbirlerine denk sayılırdı. Aliço'nun yatı Dick, Normandiya çıkartması için tik ağacından özel imal edilmiş bir tekneydi. Bizim Sevgim'den biraz daha iriceydi.
Biz teknemizi güneye indirdikten sonra biraraya gelemedik. Döndüğümde ise Aliço teknesini satmıştı. Hem denizden koptuğuna, hem de bir daha o keyfi birlikte yaşayamıyacağımıza üzüldüm.
Serde kırlangıçlık mı var nedir?
