-Senaryoyu okumadan oynamam. Ayrıca Türkan Şoray kuralları benim için de geçerlidir. Bir de, benim hayatım bir romandır, hayat hikayemi çeksenize. Hehehe.

-Efendim?

-...Pardon. Ben arkadaşlar dalga geçiyor zannettim.

-Yok efendim, biz ciddiyiz. Alt kattan, ATV'den arıyorum. Yarın uğrayabilirseniz, yüzyüze görüşmek istiyoruz. Vaktiniz varsa bir de deneme çekimi yapabilir miyiz?

Deneme çekimini duyunca sırıttım. Perşembe akşamı olmuş, ne yazacağım belli değil. Deneme çekiminden kimbilir ne malzeme çıkardı.

-Elbette, çok sevinirim.

Daha önce deneme çekimi yapmışlığım var.

Televizyoncu Aliş Sağıroğlu, Fransızlardan esinlenerek bir proje yaratmış. Bir masanın etrafında dört gazeteci oturuyor, hepsi birer konuyla gelmiş. Konuklar alıyorlar, masaya kendi haberleriyle ilgili objeler koyuyorlar, arkada seyirci, espriler, eğlenceli bir sohbet, tartışma... Aynı programı burada yapmak için kurban olarak da beni, FHM'in yayın yönetmeni Mansur Foroutan'ı, ve o zaman Aktüel'de yazmakta olan Nur Çintay'ı seçmiş. Üçümüzün de çok esprili, sivri ve konuşkan olduğundan emin. Projeye olmuş gözüyle bakıyor.

Halbuki biz, çocukluğu ve ilkgençliği boyunca, sakin, azıcık içine kapanık, Cuma akşamı, okuldan gelince, pijamalarını giymiş, Pazar gecesi "Hadi yat" denene kadar da kitap okumuş tipleriz. Millet sokaklarda, kafelerde, diskoların matinelerinde sürterken biz habire okuyup yazmışız. Büyüyünce bu mesleği seçmemizin sebebi de bu zaten.

Aliş bu gerçeği bilmiyor! Zannediyor ki, koyacak bizi kameranın önüne, sohbet, geyik, espriler gırla gidecek... Aslında stüdyoya girip, ışıklar yanana kadar, biz öyle zannediyorduk! Program falan yapacağımız yok da, "Haydi" dedik, "Eğlenelim biraz". Süper bir performans göstereceğiz, herkes bayılacak, sonra biz "Vaktimiz yok" diye teklifi reddedip, ukala ukala görev alanlarımıza döneceğiz. Tabii astronomik bir ücret teklif edilirse (!) başka. O zaman beraber düşünüp karar vereceğiz. Plan bu!

Stüdyoya gittik. Hafif gerginiz. Mansur sigaraları ucuca ekliyor. Nur, 30 saniyede bir "Ne konuşacağız şimdi orada?"diye sorup, bir türlü tatmin edici bir cevap alamıyor. Bense çok rahatmışım ve eğleniyormuşum gibi görünmeye çalışıyorum ama yüzümde çekirdek çıtlıyormuşum gibi gergin bir gülümseme var. Aliş uğrayıp, "Stüdyo hazırlanıyor, beş dakika sonra başlıyoruz" dedikçe biz sessizleşiyoruz. Mansur yedinci çayını, onikinci sigarasını içerken, Nur su koyverdi: "Ben yapamayacağım, çok heyecanlandım, n'olur gideyim"! Zorla oturttuk yerine. "Yahu ne var bunda, biz bize eğleneceğiz" diyoruz ama, derdimiz iki kişi kalıp daha da rezil olmamak.

"Haydi, buyrun" dediler. Stüdyoya geçtik. Dizlerimiz titriyor. Bir masanın etrafına oturduk. Gergin bir bekleyişten sonra ışıklar yandı, ve biz bittik! Mansur bana dönüp panik içinde "Ne konuşacağız şimdi" deyince patladım: "Ne bana sorup duruyorsunuz, konuşun işte, beni de heyecanlandırıp durmayın!" Hayır, programın gerçekleşmeyeceği belli oldu da, birbirimize gireceğiz, dostluklara yazık olacak.

"İstediğiniz her şeyden bahsedebilirsiniz, başlayın" dediler. Mansur suspus, Nur'un heyecandan alt dudağı titriyor. Ben kendimi kasmaktan, bir başöğretmen edasıyla, sanki ilkokul münazarası yönetiyorum: "Evet Mansur sen ne diyorsun? Nur, bize biraz şundan bahseder misin?" Sesim heyecandan kalınlaşmış. Dünyanın en antipatik kadını karşınızda. O dönemde En Zayıf Halka programı olsa, al, montajla, tamam.

"Böyle olmayacak" dediler. "Programın orijinali dört kişilik, size dördüncü lazım". Oradan geçmekte olan, kanalın müzik direktörü ve eski rock'çı Murat Çekem'i oturttular yanımıza. Ve Murat konuşmaya başladı. Magazinden, politikadan, kendi anılarından, müzikten, şundan bundan... Araya girmek mümkün değil. Ben "öğreten kadın" olarak "Peki Murat, rock müzik dünyasında..." diye başlayan TRT2 soruları soruyorum eslerde. Ama bir ara baktım ki, Nur açmış Aktüel okuyor. Mansur ne zaman yaptıysa, gidip çay almış, arkasına yaslanmış, sigarasını tüttürerek bizi dinliyor. Bir yarım saat böyle geçti.

Kendimizi kasetten seyredince o çekimi yapmamıza değdiğini anladık. Aralıksız güldük zira. Yarım saatin 29 dakikası, "rocker" Murat Çekem dereden tepeden konuşuyor, biz de her sözünde bir hikmet varmış gibi kafa sallayarak dikkatle dinliyoruz. Arada kameraya atılan huzursuz bakışlar, üst baş düzeltmeler, dil sürçmeleri, Nur'un alt dudağı...

Anladık ki, televizyon rahatlığı başka bir şey.

Haftaya, bu yeni deneme çekiminde neler olduğunu da yazarım...