Hukuka saygımı yitirdim

- Mahkemenin idam kararı vereceğini beklemiş miydiniz?
- Beklemiyordum çünkü olayda Türk Ceza Kanunu'nun 146/1. maddesi uygulanmak isteniyordu. Oysa bu maddenin öğeleri, olayda oluşmamıştı. Denizler Anayasa'yı ihlal etmekten yargılanıyorlardı oysa onlar Anayasa'yı savunuyorlar ve tastamam uygulanmasını istiyorlardı. Olayda birçok hafifletici gerekçe vardı ama mahkeme dikkate almadı. Bu yolda yapılan savunmaları, "Biz karara bağlamayı Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne bırakıyoruz,'' dediler. Çünkü karar hukuki değil, siyasi bir karardı.

- İnfaza tanık olmak sizin tercihiniz miydi?
- Deniz, Yusuf, Hüseyin ve arkadaşları dava devam ederken bizi cezaevine çağırdı, "Eğer bizim hakkımızda ölüm cezası çıkarsa sizin infazda bulunmanızı istiyoruz. Çünkü biz ölüm cezasını gerektiren bir suç işlemedik. Biz bunları anlatacağız ve mahkemenin verdiği yanlış kararı açıklamaya çalışacağız. Ve siz buna tanık olup daha sonra kamuoyuna açıklamalısınız,'' dediler. Bunu adeta bir vasiyet gibi söylemişlerdi. Gömülecekleri yeri ve ifadelerindeki başka maddeleri de değiştirmek istedik ama mümkün olmadı.

- Toplum onların suçlu olduğuna inanmış mıydı?
- Onların idam cezası gerektiren bir suç işlediğine kamuoyu inanmadı. Bütün toplantı ve yürüyüşlerde halk "Bu gençlere yazık oldu. İdamlık suç işlemediler,'' diyordu. Onlar askere, polise hiç silah çekmediler. Silahları olduğu halde çekmediler. Şarkışla'da Deniz Gezmiş ve Yusuf Aslan yakalandıklarında jandarma Yusuf Aslan'a ateş etti onu karnından yaraladı ve yere yıkıldı. Deniz elinde silahla bunu gördü fakat jandarmaya ateş etmediler. Çünkü onlar ilke olarak silahları savunma için taşımışlardı, adam öldürmek için değil.

- İdam kararından sonra neler hissettiniz?
- İdamı gerektiren bir suç işlediklerine inanmadığım genç insanları savunmamıza, elimizden gelen her şeyi yapmamıza karşın böyle bir idam ve infaz karşısında hukuka olan saygımı yitirdim.

- İnfaz edildikleri gece neler oldu? O geceden geriye hangi duygular kaldı?
- O acıyı hâlâ taşıyorum içimde.