'Erkekler terk edilmeye tahammülsüz'

-Aşk ilişkilerinde kadınlar mı daha kırılgan, erkekler mi?
- B.S: Erkekler terk edilmeye daha tahammülsüz. Erkeklerin kalbi kırılmıyor, paramparça oluyor.
- N.S: Her zaman kadın daha güçlüdür, ayağı yere daha sağlam basar, ama daha özverilidir. Erkek her zaman karısından anne şefkati ister.

- Bingür Bey bile mi?
- N.S: Tabii ki. Kafasının okşanmasını, evde onaylanmayı hep ister.
- B.S: Bir gün çok kavga ettik.
- N.S: Bingür'le dalaşmazsam kendimi rahatsız hissediyorum. Dalaştığım zaman yaşam enerjisi alıyorum ondan, hoşuma gidiyor. Kavga etme sebebimiz bana çiçek almamasıydı.

- Günde kaç saat görüşebiliyorsunuz?
- N.S: Bingür'ü görmek için hastaneye gidiyorum. Son 10 senedir bu böyle. Ama her cumartesi akşamı mutlaka bir araya gelir çocuklarla birlikte yemek yeriz. Pazarları bütün günü beraber geçiririz.
- B.S: Doçent olduğum zaman Nilgün'e şöyle dedim; "Bundan sonra eskisi kadar çalışmayacağım, evime, çocuklarıma daha fazla zaman ayıracağım." Ama Nilgün kahkahalarla gülmeye başladı...
- N.S: Çünkü mezun olduğunda bana şöyle demişti; "Doktor oldum. Sana artık çok vakit ayıracağım." Yapmadı. İhtisasa girdi, aynı konuşmayı yaptı, daha geç gelmeye başladı. Uzman oldu, yine aynı konuşmayı yaptı, yapamadı... Doçent oldu aynı şey... Şimdi profesör, hiç görüşemiyoruz.
- B.S: Asistanken eve 21.00 gibi gelirdim. Uzman oldum, 22.00'de gelmeye başladım. Doçent oldum, 23.00'de gelmeye başladım. Profesör oldum. Gece 01.00'i buluyor eve gelmem.

- Bingür Hoca'nın işi, ailesinden önce geliyor diye üzüldüğünüz hiç olmadı mı?
- N.S: Eğer Bingür'ün işine mani olacak olsaydım... Onu talebeliğinden beri tanıyorum, ne istediğini iyi biliyorum. İşinde istediği noktaya gelemez, mutsuz olurdu. Ben de evliliğimde mutsuz olurdum.
- B.S: Nişanlandık, İngiltere'den burs kazandım. İngilizce öğrenmek için gidecektim. Nilgün, bir buçuk ay ağladı gitmemem için. Yufka yürekli bir erkek olsaydım, vazgeçerdim. Evlendik, ihtisas için yine İngiltere'den burs kazandım. Ünlü bir kalp cerrahının yanında bir yıl çalışma imkanıydı, çok önemliydi. Bu kez Nilgün altı ay ağladı ama gittim.