Ruhuna Fatiha

Sizi yalnız bırakacağımızı mı sandın" Bu pankart Almanya'daki cezalı maçlarda tribünlere asılmıştı. Bir takımın seyirci desteği ile coşacağına inananlardanım. Dün gece Ali Sami Yen Stadı doluydu ama biz o stadın nice zaferlerdeki atmosferini de biliyoruz. Çok yönlü bir maçtı. Şehitlerin acısı, rakibin komşu olması ve 2008 yolunda önemli bir viraj özelliği, ister istemez herkesi 'strese' sokacak etkenlerdi. Nitekim de öyle oldu. Bir de özellikle ilk yarıda 'tiyatro' niteliğindeki seyirci özelliği ilk dilimi Yunanistan lehine çeviriverdi. 45 dakikada bir tek, belki de sahanın en kötüsü Gökhan Ünal'ın dışarı giden vuruşuyla pozisyonumuz vardı. Yunanistan boş durmadı. Hele 35'te Torosidis'in teke tek pozisyonu vardı ki, alkışlarımız Volkan'aydı. Uzatmalarda üst üste Yunan yoklamaları sonrası kazasız bitiş düdüğüne sevindik. Gökhan Ünal yokları oynuyor, Üzülmez kanadından çok açık veriyordu. Eski Tuncay'ı yine çok ararken 'yine'lerde Aurelio'nun ayakta kalan tek isim oluşu vardı. İkinci yarıyla birlikte Fatih Terim'inmü dahaleleri başladı. Bu uyum sürecinde kalemiz adeta Yunan ablukasındaydı. 48'de Gekas, 63'te Karagounis'le korktuk. Biri dışarı gitti, biri Volkan'da kaldı. Modifiyeli düzen başladı ama orta sahanın pozisyon üretememesi, kanatların neredeyse hiç kullanılamaması umudu mucizeye bırakıyordu. Bir arapas, bir şık orta izleyemezken 2008 yolu çıkmaza giriyordu. Ve 80. dakika. Amanatidis golü düşünen savunmamızın arkasına kaçıverdi ve o golü atıverdi. 86'da Hakan'ın pasında Arda'yla kaçan umudun da bitişi oldu. Sonrası panik, üzüntü ve isyan... İlk 5 maçta 13 puan sonrası şu duruma geleceğimizi biri söylese herhalde gülerdik. Ama bunu bu takım başardı! Herhalde bir cezası olacaktır ama asıl cezayı bu üzüntülü döneminde ülkemiz çekiyor. Yazık.