Tek taş pırlanta

Hagi'den bu yana, 'ne de olsa kazanırız' rahatlığıyla maç seyredememişti Galatasaraylılar... Kaderin cilvesi, yıllardır 'hasret' kaldıkları 'yıldız'a yine hasretler şimdilik. 'Senin için sensizliği göze aldık' diyor tribündeki bir pankartları ama, oradaki 'SEN' seyircisinin 'paha' ödemesini değil yanında olmasını istiyor aslında. Sessiz geçen her maçta daha da altı çizilerek üstelik... Daha ilk dakikadan 'servis, set ve maç benim' havasında oynuyor Galatasaray. Erkenden yerleşiyor Kalli'nin takımı öğrencisi Briegel'in talebelerinin sahasına. Başlıyor sabırla denemeye. Pozisyonlar çok fazla. Özetle değinelim, 3'te başlıyor Galatasaray akınları. Serkan, 18'de, 43'te ve 44'te, üç kere karşı karşıya kaldığı Şükür'e geçit vermiyor, biraz da şansının yardımıyla. Arada uzaktan görüş açısı yakalayan her futbolcu basıyor şutu, belli ki çalışılmış. 26'da Uğur, 29'da Volkan, Servet ve 32'de Sabri. En tehlikelisi Sabri'ninki, ah o direkler olmasa! Gol 21'de Lincoln'den geliyor. O da dışarıdan vuruyor, ama şut değil gol atıyor! Zaten sahadaki tek 'yapay olmayan' zeka. Krita'nın onu biçmediği zamanlarda güzel hareketlerle seyir zevki veriyor. Ankaragücü'ne gelince. Hepten 'yok' sayılmazlar. Taktiği takip ediyorlar ama henüz takım olmanın inceliklerinden uzaklar. Oyunları ilk yarının sonlarında oturuyor. Biri 33'te A.Dursun'la, diğeri 41'de Bebbe ve Cem Can'la 2 tane netleri var ama gol getirmiyor. İkinci yarı yine Galatasaray ağırlığı ile başlıyor. Peşpeşe gelen üç önemli atağın da son vuruşu hep Ümit Karan'la geliyor ama sonuca gitmiyor. Ankaragücü, ilk yarıdaki gibi son 15'te baskı kurmaya çalışıyor. Ama Bebbe'li ataklar sonuç vermiyor. Galatasaray imzalı son ataklar, skoru değiştirmiyor. Özet; Galatasaray "1 olsun, bizim olsun" derken, herhalde taraftarlar da Lincoln'e o şarkıyı söylüyor: "Daha önceleri nerelerdeydiniz?"