Sevdiği insanla aynı evde yaşamak, herkesin hayalidir. Güne onun yanında başlamak, ona sarılarak uyuyakalmak. Buna fırsat bulan çiftler soluğu yeni bir evde alırlar. Büyük bir zevkle yerleşirler, birlikte yaşamaya başlarlar. İlk bir-iki hafta o kadar mutludurlar ki, yüzleri hep güler, birbirlerinden başkasını görmezler. Fakat daha sonra, alışmış oldukları düzenlerinin bozulmasından kaynaklanan sıkıntılar yaşamaya başlarlar. Kendi başlarına yaşarlarken karşılaşmadıkları şeylerle yüz yüze gelirler. Hatta banyoya kimin önce gireceği bile zaman içinde tartışma konusu olabilir. Bu tartışmalar önce birbirlerinden soğumalarına, hatta sorunlarına çözüm bulamamaları hâlinde ayrılmalarına neden olur. Bu aslında her iki taraf için de iyi bir tecrübe olur, çünkü evlenmemeleri gerektiğini anlarlar. Zaten bu nedenle evlenecek çiftlerin önce bir süreliğine beraber yaşamaları gerektiği söylenir ya! Uzun süreli bir deneme de şart değil; 15-20 gün aynı evi paylaşmak bile, evleneceğiniz insanı tanımanız için yeterli bir fırsat olabilir.

Bir düşünün; yalnız yaşıyorsunuz. Eve istediğiniz saatte girip çıkıyorsunuz. Arkadaşlarınız diledikleri gibi gelip gidiyorlar. Sık sık düzenlediğiniz partilerle ünlüsünüz. Evinizi canınız istediği zaman topluyorsunuz. Kimi zaman, bütün gün yataktan bile çıkmadığınız oluyor. Buzdolabı günlerce boş kalıyor; istediğiniz zaman yemek yapıyor, istemediğinizde sandviçle geçiştiriyorsunuz. Kısacası özgürsünüz...

Sonra bir anda hayatınıza biri giriyor ve birlikte yaşamayı teklif ediyor. "Neden olmasın?" diyerek kabul ediyorsunuz; yanınıza taşınıyor. İlk birkaç gün rahatsız oluyorsunuz ama sonraları bu yeni duruma alışıyorsunuz. Yine de artık hiçbir zaman eski rahatlığınızı, özgürlüğünüzü yaşayamayacağınızı biliyorsunuz: Arkadaşlarınız evinize rahatlıkla girip çıkamıyor. İstediğiniz an alıp alıp başınızı dolaşmaya çıkamıyorsunuz. Kafanıza estiği gibi tatile çıkamıyorsunuz. Eski hayatınızla şimdiki arasında büyük bir fark söz konusu. Birlikte olduğunuz kişiyi çok seviyorsanız, bütün bunlar sizi rahatsız etmeyebilir. Fakat sevginiz yeterli değilse, ya da ondan sadece hoşlanıyorsanız, bu yaşadıklarınız ondan soğumanıza neden olabilir. Zamanla kısıtlandığınızı hissederek başka bir eve taşınmasını bile isteyebilirsiniz. Bu rastlanmamış bir şey değil. Birçok çift aynı sorunla karşı karşıya kalıyor.

Bunların dışında bir şey daha var; belki avantaj, belki de dezavantaj: Sevdiğiniz insanın iyi yönlerinin yanında kötü huylarını da görüyorsunuz. Çünkü aynı evde yaşamakla, başka yerlerde yaşayıp sık sık buluşmak arasında çok fark var. Hiç görmediğiniz yönleriyle karşılaşıyorsunuz sevgilinizin. Belki iyi, belki kötü, ama bu, en azından evlenmeden önce birbirinizi iyice tanımanızı sağlıyor.

Birlikte yaşamak, ayrılmanıza neden olsa bile bir düşünün; ya evlendikten sonra bütün bunlar olsaydı... O zaman belki de ayrılmayacaktınız ama kendinizi onun tüm davranışlarına katlanmaya, alışmaya zorlayacaktınız; kısacası, mutsuzluğa doğru tek gidiş bileti almış olacaktınız. Büyüklerimiz gerçekten haklılar; her işte bir hayır vardır!