Onlar, gelin-kaynana sorunları yaşamıyorlar!

* Eşlerinizin anneleri ile tanıştığınız ilk günü hatırlıyor musunuz?
A.İ.: Ben çok heyecanlandım. Tabii ki beğenilme beğenilmeme korkusu oluyor. Çünkü daha önce eşimin annesi hakkında bahsedilen şeyleri dinlemiştim. Çok zarif ve detaylara dikkat eden bir hanım. Çerkez terbiyesi ile büyümüş. Aramızda da büyük bir kuşak farkı var. Doğal davranmam gerektiğini düşündüm ve kendimi tamemen akışa bıraktım. Çok sevdi beni. Ben de onu... Beni gelini olarak değil de torunu gibi görüyor.
D.S.: Ben yemeğe davet etmiştim Sinan'ın annesi, anneannesi ve babasını. İlk orada karşılaştım. Çok sıcak ve konuşkandır benim kayınvalidem zaten. Hiçbir zaman gelin gözüyle bakmadı bana. Benim tanıştığımız günkü derdim başkaydı. Gerçekten çok güzel yemek yapan bir aileye gelin gittim. Onlar Antepliydiler ve Antep gelini denilen bir kavram vardır ya; mutfağa girip de 20 çeşit yemek çıkaran kadınlar onlar... Tedirgin olmuştum yaptığım yemeklerden. Ben de Adana yemekleri yapmıştım. Çok beğenmişlerdi. O zaman "Evet tamam mideden geçtim, bundan sonra yapacak fazla şey kalmadı" demiştim. Kayınvalidemen iyi eleştirmenimdir.

* Nasıl hitap ediyorsunuz kayınvalidenize... 'Anne' mi diyorsunuz...
D.S.: Ben Hale Anne diyorum.
A.İ.: Ben anne diyorum. Ama bazen ağzımdan İnci Hanım diye de çıkabiliyor ama anne demeye gayret ediyorum, daha sıcak bir sesleniş.

* Sizler şanslısınız ve gelin-kaynana çatışması yaşamıyorsunuz. Peki ya Neriman gibi olsalardı 'Büyüktür, saygı duyarım' deyip sessiz mi kalırdınız, tepki mi gösterirdiniz?
A.İ.: Neriman aslında tüm cadılıklarını yanında da iyi biri. Ama sadece cadılık yapan bir kaynanam olsaydı görüşmezdim. İçindeki o iyi yanı görürsem 'Büyüktür' deyip idare ederdim, espriye vurabilirdim. Ama Neriman oğluyla gelinin odasına giriyor ve gelinin üstünden yorganı çekip oğlunun üstünü örtüyor. Böyle yapılmasına hayatta izin vermem.
D.S.: Tamemen aynı fikirdeyim. O iyiliği görürsem idare ederim. Kötülük varsa da mutluluğum için sonuna kadar savaşırım. Yani sokmam hayatıma.