Mutsuzluğa kim daha yakın

10 yıllık karımla geçen gün kavga ettik. Beni mutsuz bir adam olmakla suçladı. Bence mutsuz olan kendisi. Onun gözünde ne yaptıysam eksik yaptım. Yaptığım şeylere bir kulp buldu. Size soruyorum: Mutsuzluğa kim daha yakın? Kadınlar mı, yoksa erkekler mi? (Berke M.)

Karı ve kocalar iyi anlaştıklarını sanırlar. Zavallılar, bir çeşit kutsanmış bir kaynaşma ve mutluluk içinde yaşadıklarını düşlerler. Oysaki onlar kaynaşma, koklaşma ve bütünleşmeden sonra ayrışmayı yaşarlar. Bu ayrışma beraberinde birtakım karşılıklı suçlamaları getirip, mutsuzlaşmaya kadar götürür çiftleri. 'Uyum içinde iki beden!'ken, birbirini suçlayan 'iki canavar!'a dönüşürler. Peki, çiftler arasında mutsuzluğa daha yakın olan kim?

NEDEN AĞLIYORSUN?
Belki çok erkekçe bir söylem olacak ama bence 'mutlu kadın yoktur!' Tıpkı 'mutlu bir aşkın!' olmadığı gibi. Bu yüzden diyorum ki, bir ilişkide mutsuzluğa en yakın olan taraf kadındır. Kadın öyle bir varlık ki, bu dünyada mutsuz olmak için elinden geleni ardına koymuyor. Fabrika ayarı neredeyse mutsuz olmak üzerine programlanmış. Sakın ola ki, bu düşüncelerime kadınlar alınmasın ama gerçek böyle. Kadının fıtratı 'sorgulamacı!' bir yapı teşkil ediyor. Bu dünyada her bir şeyi sorgulayan insan nasıl mutlu olur ki? Oysaki erkekler kadınlar gibi mi? Değil. Çünkü erkek 'az şeyle mutlu!' olmasını biliyor. Az şeyle mutlu olan erkek kadınlara göre vurdumduymaz oluyor. Aslında erkek vurdumduymaz değil. Çünkü erkeğin yapısı zaten vurdumduymaz. Bir şişe bira, bir kase çerez ve televizyonda futbol maçını izlemek erkeği bu dünyanın en mutlu insanı yapıyor. Şimdi kadın okuyucularıma soruyorum: "Siz; bir şişe bira, bir kase çerez ve televizyondaki bir futbol maçıyla mutlu olan bir kadın tanıyor musunuz?" Bazı akşamlar televizyonda bir Türk dizisi izlersiniz, sonra da oturup hüngür hüngür ağlarsınız. "Canım neden ağlıyorsun?" diyen kocaya da, "Sen sus duygusuz adam! Ne anlarsın aşktan?" diye fırça atarsınız.